Świętowanie u Matki

Współczesne święto mam jest kontynuacją religijnych obrzędów i nabożeństw praktykowanych w czasach starożytnych. Zaniedbane i zapomniane święta zostały na nowo zinterpretowane i wprowadzone do porządku życia społecznego. Serce każdego człowieka wyczuwa bowiem wartość macierzyństwa i szacunek dla matki – kobiety rodzicielki. Taka jest natura ludzka, niezmienna, odkąd istnieje.

W starożytności matki boginie, symbole płodności i urodzaju były otaczane szczególnym kultem. Grecka Rea, czczona jako matka wszystkich bóstw i całego wszechświata, otrzymywała niezliczone gesty czci i szacunku od kobiet i mężczyzn, uczestników religijnych uroczystości. W zamian za przychylność składano jej ofiary i różnorakie datki. W Rzymie święto matki wiosny i płodności, bogini Kybele, celebrowano przez trzy dni. Od IV w., gdy rozpoczęła się oficjalna likwidacja kultu bóstw pogańskich, zanikały stopniowo różne formy uczczenia macierzyństwa.

W wiekach średnich wykształcił się kult innego rodzaju macierzyństwa. Kościół czczono jako matkę. Podczas studiowania tekstów Pisma Świętego, mówiących o relacji Boga do Oblubienicy, zauważono, że Kościół odznacza się biblijnymi cechami podobnymi do tych, które miał naród wybrany w Starym Testamencie. Wprost zaczęto nazywać Kościół Oblubienicą i równocześnie Matką, która bierze w opiekę swoje dzieci. Wyrazem tego było użycie nazwy „Matka i Głowa wszystkich kościołów Miasta i Świata” i nadanie jej bazylice na Lateranie. Przez prawie 1000 lat była ona pierwszą katedrą papieża.

Kościół to Matka, a święto „Niedziela u Matki” to msza święta w katedrze, w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, wprowadzone w Anglii w połowie XVII w. Wierni zapełniają katedry, by zanosić do Boga modlitwy nie tylko za Kościół matkę, ale również za matkę rodzicielkę. Własnej matce składają kwiaty i słodkości, w zamian otrzymują matczyne błogosławieństwo.

Zaistnienie Mother’s Day w Stanach Zjednoczonych zawdzięczamy różnym inicjatywom pojedynczych kobiet – działaczek ruchów kobiecych. W połowie XIX w. aktywistki mobilizowały kobiety, inicjując ruchy pacyfistyczne. „Dni Matczynej Pracy”, „Dzień Matek dla Pokoju” – to różne propozycje świętowania Dnia Matki, który staje się coraz bardziej popularny w większości stanów. Przyczynia się także do zauważenia i uznania

wysiłku matek w wychowaniu dzieci i w pracy zawodowej. Wreszcie w 1914 r. Kongres ustanawia Dzień Matki jako święto narodowe, wyznaczając datę na drugą niedzielę maja. Sposoby świętowania są różne. Najważniejszym jest rodzinny obiad lub kolacja w restauracji.

W Polsce pierwszy raz obchodzono Dzień Matki w Krakowie, 26 maja 1914 r. Zaproponowano wówczas, żeby dzieci okazały mamom miłość i wdzięczność za trud włożony w wychowanie oraz obdarowały je drobnymi upominkami, takimi jak: kolorowe laurki, kwiaty, czekoladki.

W okresie międzywojennym organizacją tego święta zajmował się Polski Czerwony Krzyż. Wyznaczane były różne daty,

np. w 1934 r. świętowano w niedzielę, 13 maja, a w 1939 r. też w niedzielę, ale 7 maja. Obecnie w Polsce rodacy obchodzą Dzień Matki 26 maja.

Wielka radość w oczach i na twa- rzy mamy pojawia się, gdy ostatnia z córek wychodzi za mąż. Radość ogromnieje, gdy zostaje babcią, a szczególnie pełną babcią. Szczęście, i nic więcej nie trzeba, gdy usłyszy, że jest prababcią.

OJCIEC JERZY KARPIŃSKI