સફળતથા જિંદગરીનરી હસ્તરેખથામથાં ન્થરી હોતરી

નિશા - નિરાશા ટશષ,ે કાળી, ઉષા ઉજળી ઝગશ,ે આજ ડબ્ૂ ્યા સનિતા તે શું િનિ કાલ પ્રભાતે ઊગશ?ે - કલ્્યાણજી નિ. મિેતા

રાત્રિનો ઘોર અધં ર્ાર ર્દી વધારેમાં વધારે 12 ર્લાર્થી વધુ ટક્્યો છે ખરો? રાત્રિ પછી પ્રભાત ઊગે જ છે, તવે ી જ રીતે ગમે તવે ી ત્નરાશાનો ર્પરો ર્ાળ પણ વીતી જશે અને આશાનું ઉજ્જવળ પ્રભાગ ઊગશે જ. પણ ઘણી વાર માનવ એવી શ્રદ્ા હોતી નથી એને લાગે છે ર્ે આ દઃુ ખ, આ આપત્તિ, આ ત્વપત્તિ ર્ા્યમ ટર્શ.ે ના, એવું નથી આજે ્સધ્ં ્યાર્ાળે આથમલે ો ્સરૂ જ આવતીર્ાલની પ્રભાતે જરૂર ઊગશે જ.

્સખુ અને દઃુ ખ, રાત અને દદવ્સ, ્સધ્ં ્યા અને ઉષા, ઉદ્ય અને અસ્ત આ બનં એર્બીજા ્સાથે અત્વરત રીતે ચાલી રહેલા ચક્ો છે. મારિ ર્ોઇની ્સમ્ય મ્યાદકા ા થોડી લાબં ી હો્ય તો ર્ોઇની થોડી ટર્ૂં ી હો્ય એટલું જ.

આવું ્સનાતન ્સત્્યજાણવા છતા,ં ર્ેટલાર્ને ર્ાલ્પત્નર્ ભ્ય ્સતાવતો રહે છે. તઓે હંમશે ત્નરાશાવાદી બને છે. આવું થશજે , એવો એનો ર્ાલ્પત્નર્ ભ્ય જો ર્દીર્ ્સાચો પડતે ો પછી એનો પોતાના બીજા ર્ાલ્પત્નર્ ભ્યો વધુ ભ્યર્ં ર લાગે છે. અને પોતે વતમકા ાનમાં જે આનદં માણવો જોઇએ તે માણી શર્તો નથી. અગ્ં જીે માં ર્હેવત છે ર્ે "fears have notorious tendency to become true." ર્ાલ્પત્નર્ ભ્યને ્સાચા પડવાની વૃત્તિ હો્ય છે. ત્્યારે રખને એને આત્માનો અવાજ માની લતે ા.

અને આવા લોર્ો પોતાના ભ.્ય માટે પોતાના ભાગ્્યનો દોષ ર્ાઢે છે. 'બફે ામ'ના શબ્દોમાઃં

અમારી નજદં ગીમાં કેમ છે દદિસ્યે અધં ારુ?ં સરૂ જિા ડાઘમાથં ી તો િથી મળતાં દકરણ અમિ?ે

આવા ર્ાલ્પત્નર્ ભ્યો, ત્નરાશાવાદી માન્સ એ બધું ત્્યજી દેવું જોઇએ. મન જો પ્રફુલ્લિત હશે તો પ્રત્ગતના પથં પર જવા માટને ા ર્ેટલા્યે નવા ત્વચારો ્સઝૂ શ.ે ત્્યારે એ ત્વચારોને અમલમાં મર્ૂ વા દૃઢ ત્નશ્ચ્ય ર્રીને ર્ામે લાગી જવું જોઇએ. ્સફળતા ત્્યારે દરૂ નથી.

સફળતા નજદં ગીિી િસ્તરેખામાં િથી િોતી, ચણા્યલે ી ઇમાત એિા િકશામાં િથી િોતી, - 'બફે ામ'

પોતાનું ર્ા્યકા પાર પાડવા માટે ર્ોઇ જ્્યોત્તષી ની ્સલાહ લવે ાની જરૂર નથી. ભાગ્્યનું ચક્ ફેરવવા જ્્યોત્તષી મદદ ર્રતાં પોતાની ત્નણા્યકા ર્ શત્તિ મોટો ભાગ ભજવે છે.

ઝલ્ૂ ફ કેરા િાળ સમ છે ભાગ્્યિી ગચૂં ો બધી; માત્ર એિે ્યત્ન કેરી કાસં કી ઓળી શકે - શન્ૂ ્ય પાલિપરુ ી

ર્ેટલી ્સદંુ ર છે આ પત્ં તિઓ, માથાના વાળ ગચૂં વાઇ જા્ય ત્્યારે જાતે જ પ્ર્યત્ન ર્રીને એની ગચંૂ ઉર્ેલવી પડે છે. ર્દાચ એમાં ્સફળ ન થવા્ય તો બને પણીનોે , બને નો ર્ે માતાનો ્સાથ લવે ા્ય છે, પરતં વાળ ખબૂ ગચૂં વાઇ ગ્યા છે, હવે એ ગચૂં ઉર્લશે નહીં એમ માનીને વાળ ર્પાવી નાખતા નથી, ર્ે ગચંૂ એમ જ રહેવા દેતા નથી. એ ગચૂં ઉર્ેલવી જ પડે છે. એવી જ રીતે ભાગ્્યની ગચંૂ ોનો પ્ર્યત્નો ર્રીને પણ આપણે જ ઉર્ેલવી પડે છે. એમાં જો જરૂર પડે તો અનભુ વીઓનું માગદકા શનકા મળે વવું પરંતુ એ ગચૂં ર્ુ ેલવાનું બાર્ી તો નહીં જ રખા્ય. એ માટે દૃઢ મનોબળ જોઇએ. અખટૂ શ્રદ્ા અને પરૂ ા આત્મત્વશ્ા્સ ્સાથે થોડી ્સાહ્સવૃત્તિ ર્ેળવીને પદરલ્સ્થત્તનો ્સાચો ખ્્યાલ મળે વીને ધારેલા લક્ષ્ય તરફ જો ચાલતા રહીએ અને ભ્યભીત દૃલ્ટિએ જો ભત્વષ્્ય નહીં જોઇએ તો ્સફળતા ચરણ ચમૂ શે જ.

પ્રગત્તમાં થોડો અવરોધ ઊભો થા્ય, પથં ર્ાટં ાળો લાગ,ે ધારેલી મત્ં ઝલે પહોંચાશે નહીં એવું લાગે તો પણ ગભરા્યા ત્વના, આશા ગમુ ાવ્્યા ત્વના, પોતાના અડગ ત્નણ્યકા ને વળગી રહેજો. ધીમી ગત્તએ પણ સ્વસ્થ ત્ચતિ અને મન ્સાથે માગકા પર નીત્ત અને ધમનકા ચક્ૂ ્યા ત્વના આગળ વધતા રહેજો. ઘડીભરની એ મશ્ુ ર્લે ીઓ અવશ્્ય દરૂ થશ,ે પણ ર્દી આવું મોટું જોખમ મારાથી નહીં ખડે ા્ય એવું મનમાં લાવશો નહીં. જટા્યનુ ી વાત લાચં ી હશ,ે રાવણ ્સીતાનું હરણ ર્રીને જતો હતો જટા્યએુ રાવણને વારવાના ઘણાં પ્ર્યત્નો ર્્યા.ાં વારણ ગસ્ુ ્સે થ્યો. જટા્યુ પર ઉપરાઉપરી ઘા ર્્યા.ાં જટા્યુ નીચે પડ્ો. મૃત્્યુ નજીર્ હતું ત્્યારે ર્ોઇએ જટા્યનુ પછ્ૂ ્યઃું 'તને રાવણની શત્તિનો અને તારા ગજાનો ખ્્યાલ નહોતો?' શા માટે મોતના મોંમાં જાણી જોઇને હાથ નાખ્્યો? જા્યએુ ર્હ્ઃં 'મને પરૂ ો ખ્્યાલ હતો ર્ે એમાં જીવનું જોખમ જ છે, પણ નજર ્સામે અધમકા આચરતો હો્ય તો તે ર્ેમ જોઇ શર્ા્ય.' આટલું ર્હી તે પરમ શાત્ં તથી મૃત્્યુ પામ્્યો. - રમણિકલાલ સોલંકી, CBE (ગરવી ગુજરાત આર્ાકાઇવ્્સ)