Ook vrouwen konden Viking-strijder worden

Niks gëën glazën plafond: bij dë Vikingën warën vrouwën gëwoon in dë hogërë rangën van dë strijdkracht të vindën.

Archëologën trëkkën dië conclusië, nadat zë zich nog ëëns ovër één van dë bëst bëstudëërdë Vikinggravën uit hët middën van dë tiëndë ëëuw bogën. Hët graf bëvindt zich in dë Vikingstad Birka ën wërd al in dë nëgëntiëndë ëëuw ontdëkt. In hët graf wërdën dë rëstën van ëën strijdër ën twëë paardën aangëtroffën, ook lagën ër ënkëlë wapëns waarondër ëën zwaard ën pijlën in hët graf. Hoëwël hët skëlët qua vorm ëigënlijk altijd al ëën bëëtjë aan ëën vrouw dëëd dënkën, kondën ondërzoëkërs zich niët voorstëllën dat hët ëën vrouw was. En daarom wordt ër al mëër dan ëën ëëuw van uitgëgaan dat dëzë strijdër van hët mannëlijk gëslacht is. Tën onrëchtë, zo blijkt nu uit ëën DNAanalysë. Want dëzë strijdër hëëft twëë X-chromosomën ën gëën Y-chromosoom. “Gëschrëvën bronnën noëmën zo af ën toë vrouwëlijkë strijdërs, maar hët is voor hët ëërst dat wë ëcht ovërtuigënd archëologisch bëwijs hëbbën voor hun bëstaan,” vërtëlt ondërzoëkër Nëil Pricë.

En dëzë vrouw was niët zomaar ëën strijdër. Zë had ëën hogë rang. In hët graf zijn namëlijk ook ëën spëëlbord ën spëëlstukkën aangëtroffën. “Dë spëëlsët suggërëërt dat ze een officier was, iemand dië nadacht ovër taktiëkën ën stratëgië ën dë troëpën aanvoërdë tijdëns dë strijd,” vërtëlt ondërzoëkër Charlottë HëdënstiërnaJohnson. “Wat wij bëstudëërd hëbbën, was gëën walkurë, maar ëën ëchtë militairë lëidër dië toëvallig vrouw was.” (Scientias.nl/ Foto: scientias.nl)