GROTER EENHEID IN LANDBOU NODIG
Dit is opvallend dat al hoe meer boere hul vertroue in die georganiseerde landbou begin verloor. Veral een organisasie loop erg deur omdat dit wil voorkom of hy eerder daarop uit is om die Regering ten goede by die boere te verteenwoordig as andersom.
Landboukongresse dra ongelukkig ook nie meer die nodige gewig nie. Dit is net retoriek en niksseggende besprekings waaraan die Regering hom in elk geval nie steur nie. Van suksesvolle samesprekings met die Regering om die landbou se volhoubaarheid te verbeter, word geen woord gerep nie. Blykbaar word niks meer vermag nie – presies wat die Regering graag wil hê.
Daar is dus bedenkinge oor die georganiseerde landbou in sy huidige vorm.
Daar word al hoe meer gedink aan ’n ander tipe organisasie wat nie noodwendig in die Regering se goeie boekies wil wees nie – iets soos Solidariteit wat ook ’n landbou-arm moet hê.
Die probleem met die huidige georganiseerde-landbou-bedeling is dat daar twee pole is en dat die Regering sy keuse gemaak het waar die minste teenstand lê. Nie een van die pole is noodwendig verkeerd nie.
Dit is egter jammer dat daar nie oor politieke grense heen eenstemmigheid bereik kan word oor waar die doelpale uiteindelik moet staan nie, met ander woorde nie te links of te regs nie, maar gebalanseerd en op die regte plek om die belange van die organisasies se lede altyd eerste te stel.
Dit is nie veel gevra nie. Inteendeel, dit is in die landbou se belang.
As konsensus nie bereik kan word nie, sal boere in elk geval self moet besluit wie hul belange die beste gaan dien. WILLEM
Ek bedank die trotse telers en kampvegters van rasegte Afrikaners. Die Wegdraai-boerdery se kudde is nie net oom Pieter en Tjaart se trots nie, maar alle Afrikanerbeesliefhebbers se erfenis. Nie alleen kon hulle daarin slaag om die mooi kop, skof en weglêhorings te behou nie, hulle het ook die kuns vervolmaak om Afrikanerbeeste by uitstek te teel – bulle wat baie vleis dra daar waar dit saak maak. Dit is die resultaat van baie jare se streng seleksie, toegewyde teling en passie.
Afrikanerbeeste sal altyd danksy hul gehardheid en aanpasbaarheid ’n besonderse plek in die Suid-Afrikaanse vleisbedryf beklee. Dit bly steeds die een ras wat met sy vier pote vierkant in Afrika staan.
Hoewel daar ruim geleentheid vir ander rasse is, sal die rasegte Afrikaner hom altyd kan handhaaf in veral dele waar weiding soms skaars en die klimaat straf is.
Rasegte Afrikanerbeeste is ’n erfenis wat nooit vir ons nageslag verlore mag gaan nie. Vir baie van ons bly ’n mooi, rasegte Arikanerbees met genoeg vleis en horings nog die mooiste bees wat bestaan. Neem die mooi weg, en watter motivering bly daar vir ons oor om dit te bewaar? Bewaar ons erfenis.
Afrikanersbees-groete.