WYN EN KUNS WAT STORIES VERTEL
Die uitmuntende versameling moderne kuns in Saronsberg se proelokaal lok byna ewe veel besoekers as die lekker wyn.
Die eienaar, mnr. Nick van Huyssteen en sy vrou, Mariette, versamel al sedert hul studentedae kuns. Deesdae help dié einste skilderye en beeldhouwerke om ’n wynervaring soos min vir besoekers te bied. Een van die bekendste voorbeelde is die beeldhouwerk van die vrou langs die dam, Uit klip, uit water, deur Angus Taylor. Dié dame verskyn op die Provenance-wynreeks se etikette en bemarkingsmateriaal.
“Jy moet ’n storie hê, en dis nie noodwendig altyd wyn nie. Wyn is belangrik en dis tog hoekom jy hier is, maar mense wil ’n storie hoor om daarby aanklank te vind,” sê mnr. Dewaldt Heyns, die wynmaker. Hy gee toe kuns en wyn is nie ’n unieke konsep nie (Tokara en La Motte is twee ander voorbeelde waar kuns ’n prominente rol in die proelokaal en restaurante speel), maar glo “die storie” moet eg wees en die plaas se mense en produk uitbeeld.
LINKS: Die boerdery ZZ2 produseer meer as 50 000 m3 kompos per jaar ter ondersteuning van die natuurvriendelike boerderypraktyke in die tamatie-, uie- en avokado-bedryf. FOTO: ZZ2
HUMUS SE CHEMIESE SAMESTELLING KONSTANT
Gronde se chemiese en minerale samestelling verskil – selfs grond wat ’n paar meter uit mekaar lê. Kleitipes en hul persentasies verskil, en so ook die vermoë van die grond om positiefgelaaide voedingstofione vas te hou. Opgeloste GOM vorm ’ n dun lagie rondom sandkorrels. Dit gee aan sanderige gronde hul voedingstofhouvermoë en vrugbaarheid – soortgelyk aan die funksies wat klei of humusdeeltjies verrig.
In al die diversiteit is dit slegs humus se chemiese samestelling wat betreklik konstant is. Humus is daardie fraksie van grondorganiese materiaal wat redelik stabiel is en tot honderde jare in natuurlike grondtoestande kan hou.
Die chemiese samestelling van humus is vir ’n groot deel (ten minste sover dit koolstof, stikstof, swael en in ’n groot mate organiese fosfor aangaan) soortgelyk in alle klimaatstreke en ekostelsels oor die wêreld heen.
Die saamgestelde effekte van mikrobiese stoïgiometrie ( voedingstowwe benodig vir groei en energie), die mikrobes se uitruiling van anorganiese voedingstowwe met die omgewing en die verlies van voedingstowwe (deur vervlugting en afloop) verduidelik die chemiese eendersheid van humus.
Die bemesting van die grond met mikrovoedingstowwe ( spoorelemente) is ’ n bestuursmaatreël waarin grondproduktiwiteit en die vatbaarheid van plante deur patogene organismes gedeeltelik gepak word.
Dit is egter nie die enigste faktor wat grond se basiese vrugbaarheid en die inherente vermoë van ’n natuurlike of verbeterde en gesonde grondbiota om siektes te onderdruk, verbeter nie. Slegs ’n voldoende hoeveelheid GOM, wat bestaan uit ’ n verskeidenheid plant en diereafvalmateriaal, kan die voordele ontsluit.
’n Groot grondorganiese materiaalpoel en die funksioneel aktiewe mikrobiese gemeenskap wat daarmee verband hou, kan verseker dat ’n oes van ’n beter gehalte deurlopend gelewer word. Dit kan ook help om veerkragtigheid van die stelsel te verbeter sodat stresse in die algemeen verminder word. Die oplos van bykomende grondvoedingstowwe (waaronder spoorelemente) is slegs een van die vele voordele wat ’n gesonde en aktiewe mikrobiese gemeenskap verrig.
’n Tekort aan ’n voedingstof kan voorkom vanweë die grond se minerale samestelling. In sekere streke is dit ’n bekende probleem. In vele ander gevalle is dit egter nie ’n kwessie dat die voedingstof heeltemal in die grond ontbreek nie, maar eerder die geval dat ’ n onaktiewe mikrobiese gemeenskap dit nie vir plante beskikbaar stel nie.
TWEELEDIGE KLEM
Om weer die opbrengs te verhoog en die bestaande grondgebruik te versterk, vereis beter stelselbestuur. Boere moet wegbeweeg van die huidige gebruik om die konsentrasies van voedingstowwe vir plantproduksie enkelvoudig aan te pas. Hulle moet eerder beweeg na ’ n omvattende proses, wat ook die voeding van die mikrobiologiese komponent insluit.
Klem op die stelsel vereis dat grondvrugbaarheid vir produktiwiteit verbeter word. Dit kan slegs bereik word deur ’n tweeledige klem wat toegespits is op die opbou van ’n groot genoeg hoeveelheid gebalanseerde voedingstowwe in grondorganiese materiaal wat gewas sowel as mikrobiese behoeftes in ag neem.
Die groter kennis van mikrobiese stoïgiometrie en humusafgeleide voedingstofverhoudings stel boere in staat om beter te beplan en ’n hoë opbrengs volhoubaarder te ondersteun. Die landbou is vasgevang in ’n gebruiksmodel wat voedingstowwe redelik ondoeltreffend toedien en ’ n onvanpaste grondbestuursparadigma volg.