Dziurawiec
Dziurawiec obejmuje co najmniej 507 gatunków. U nas popularny jest dziurawiec zwyczajny. To roślina z żółtymi kwiatami, które oglądane pod światło wyglądają jak podziurawione. Mają bowiem małe kropeczki na liściach. To zbiorniczki zawierające lotne olejki eteryczne. Roślinę tę można spotkać na łąkach i polanach. Kwitnie w drugiej połowie czerwca. Wtedy należy ją zbierać.
Dziurawiec znany był już w starożytności. Wówczas uważano, że ma magiczne właściwości. Działanie prozdrowotne było wykorzystywane w medycynie ludowej.
Ziele dziurawca szeroko wykorzystywane jest w lecznictwie. Stosuje się je zarówno na problemy trawienne, jak i w leczeniu łagodnej oraz umiarkowanej depresji.
Przez lata używano go do leczenia m.in. schorzeń układu oddechowego, moczowego, pokarmowego oraz na problemy skórne. Po napar z dziurawca sięgano w przypadku dolegliwości wątroby i dróg żółciowych, bo działa na nie rozkurczowo.
Pomaga również w stanach zapalnych, zastoju żółci i kamicy żółciowej. Z kolei nalewki z niego pito... na smutki.
Dziurawiec zawiera wiele składników, które działają uspokajająco i moczopędnie oraz mają aktywność antybiotykową, a także uszczelniają naczynia włosowate.
Kwasy fenolowe natomiast działają m.in. przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo.
Olejek eteryczny jest antyseptyczny, przeciwzapalny i regenerujący.
Jeśli po wysuszeniu zmieszamy ziele z alkoholem, wyciąg taki działa na ośrodkowy układ nerwowy, a jeśli z wodą, powstanie napar pobudzający układ trawienny do pracy. Polecany jest przy wzdęciach, a także biegunkach. Stosuje się go także w leczeniu bielactwa i przyrządza się z niego okłady na leczenie ran.
Jak każdy medykament musi być stosowany rozważnie, gdyż może mieć np. właściwości uczulające. Nie należy go podawać małym dzieciom, kobietom w ciąży ani matkom karmiącym. Nie powinno się go łączyć m.in. z tabletkami antykoncepcyjnymi, antybiotykami i lekami przeciwzakrzepowymi. Należy uważać na przyjmowanie dziurawca latem, gdyż zawarta w nim hyperycyna zwiększa wrażliwość na światło słoneczne.