In de tuin van ... Luc & Mari anne Verwaerde

Toen we 25 jaar geleden een woning en bijhorend lapje grond kochten, waren er enkel t wee kleine notenbomen in de voor tuin. Mijn vrouw Marianne tekende, tot mijn stomme verbazing (we waren net gehuwd!), enthousiast een plan voor tuinborders. Het idee was: alle borders moeten organische, zeg maar ‘golvende’ contouren ver tonen.

Elk perkje kreeg een ‘kapstok’ in de vorm van een boompje (zoals een treurpeer op stam). Alle borders moesten een ander karakter krijgen. Zo is er een border met enkel lage beplanting. Hier voelen Mexicaanse madeliefjes, mini-aster tjes, stekelnootjes en mini-vrouwenmantel zich thuis. Het hoofdthema van een ander perk was: vage, impressionistische contourlijnen in beweging. Hier staan Stipagigantea, klimrozen in alle vormen en formaten, een eucalyptus, daglelies en crocosmia’s.

We proberen eveneens de bloemkleuren op elkaar af te stemmen; een perkje met over wegend roze-paarse tinten of felle rood-oranje-gele kenmerken. Ook zorgden we voor zoveel mogelijk contrast in bladvormige structuren: grote, gekar telde bladeren met bijvoorbeeld grijsgroene kleur (zoals pluimpapaver), afgewisseld met lancetvormige bladeren ( grassen, daglelies).

Elk jaar proberen we de perkjes te optimaliseren. Onze meest recente aanplantingen zijn tulpenborders om het voorjaar kleur te geven en dahlia’s om het najaar wat op te fleuren. We maaien op bepaalde plaatsen het gras niet meer (maai mei niet!). Het leuke van al deze variatie is dat we onver wacht bezoek kregen van kleine dieren: eekhoorns, egels en veel vogels – om nog maar te z wijgen van de vele bijen en andere insecten.

Voor ons is tuinieren een beetje het creëren van levende kunst in evolutie, ons kleine paradijs!

“Alle borders moeten organische, ‘golvende’ contouren vertonen.”