Sigma 40 mm f/1.4 DG HSM (A)
De voor een reportagelens wat ongebruikelijke brandpuntsafstand van 40 mm heeft zijn wortels in de cinematografie. Maar ook voor foto’s is dit een erg fijn objectief.
We waren een beetje verrast toen Sigma de 40 mm f/1.4 DG HSM (A) introduceerde, want de brandpuntsafstand en lichtsterkte lijken op het eerste gezicht niet erg af te wijken van de al beschikbare 35 mm f/1.4 DG HSM (A). Maar als je beter kijkt, zie je toch al snel enkele belangrijke verschillen.
Erg goede beeldkwaliteit
De beeldhoek van 56,8 graden is volgens Sigma onder filmers erg gewild. Zo kwam de producent op het idee om het oorspronkelijk voor het cinebereik ontworpen objectief ook voor fotografen toegankelijk te maken. Vergeleken met de klassieke 35 mm prime voor reportages valt de 40 mm met zijn
88 x 131 mm precies 37 mm langer uit en is met een gewicht van 1,2 kilogram bijna twee keer zo zwaar. Tel daar nog een professionele dslr bij op (zoals de Canon EOS 5D Mark III uit onze test), dan zeul je al snel een gewicht van meer dan twee kilo mee. Dus als je een lange reportage maakt vanuit de hand is de 35 mm f/1,4 DG HSM (A) met een gewicht van 665 gram misschien een betere keuze.
Het gewicht van de 40 mm hangt samen met de optische constructie, want daarin zitten zestien lenzen in twaalf groepen ondergebracht die samen voor de best mogelijke beeldkwaliteit moeten zorgen. Er zijn zes speciale lenselementen voor het voorkomen van kleurfouten. Het resultaat is daar ook naar, want op onze meetcamera, de Canon EOS 5DsR, waren er in het lab slechts zeer minieme kleurranden met een
breedte van slechts 0,5 pixels te ontwaren. Ook de kussenvervorming van -0,5 procent is nauwelijks noemenswaardig. De lichtafval van 1,7 f-stops bij een open diafragma van f/1.4 is wel zichtbaar, maar bij twee stops diafragmeren is de helderheidsverdeling alweer veel beter in balans.
De resolutie van de Sigma 40 mm is subliem. Van de maximaal mogelijke 3105 lijnparen per beeldhoogte op de EOS 5DsR bereikt de 40 mm er in het beeldmidden een zeer goede 2592 lp/bh bij een geopend diafragma van f/1.4. Nog beter is het resultaat bij twee stops minder, met 2752 lp/ bh. Hoewel de 35 mm-versie van Sigma nog vergelijkbare waarden haalt, levert de 40 mm vooral aan de randen betere resultaten. Met een prima waarde van 2288 lp/bh bij f/1.4 en 2367 lp/bh bij twee stops afgezwakt overtuigt de 40 mm f/1.4 DG HSM (A) met een zeer uitgebalanceerde scherpte over het hele beeld. Dat bewijzen ook onze praktijkfoto’s met veel fijne details tot aan de beeldranden.
Wisselende AF-precisie
Wat betreft de autofocus hinken we op twee gedachten. De slechts middelmatige resultaten in het lab zijn een smetje op de verder zeer goede indruk die de lens achterlaat. Hoewel we met handmatig scherpstellen bij een diafragma van f/1.4 maar liefst 2592 lp/bh bereiken, halen we slechts maximaal 1357 lp/bh met de autofocus ingeschakeld. Het is wat lastig om een goed oordeel hierover te vellen, omdat we deze resultaten buiten het lab in de praktijktest (in ons geval met de Canon EOS 5D Mark III) niet in dezelfde mate kunnen reproduceren. Ja, de autofocus bij diafragma f/1.4 is niet altijd perfect, maar toch waren we in de praktijktest redelijk tevreden over de autofocusresultaten.
Al met al levert Sigma met de 40 mm een erg geslaagde reportage- en portretlens die ook bij volledig geopend diafragma kan overtuigen met een uitstekende scherpte.
Als de autofocus in de labmeting beter had gepresteerd, had hij nog hoger gescoord.
Goede scherpteverdeling, tegen vocht afgedicht, nauwelijks chromatische aberratie.
Met 1,2 kg nogal zwaar, matige autofocusprestaties in het lab bij diafragma f/1.4.