Η λαχανοπώλις και ο καθηγητής
Οπου η Ιωάννα της Λωρραίνης συμπεριφέρεται ως λαχανοπώλις. Διότι μπορεί ο πατήρ την 1η Μαΐου να προσκύνησε το άγαλμα της Παρθένου, η κόρη όμως στην προχθεσινή τηλεοπτική παράσταση συμπεριφέρθηκε ως λαχανοπώλις σε «λαϊκή», γαλλιστί «ανοιχτή αγορά». Προσφέρονται για μπουρλέσκ σκηνές όπως στη σειρά του Ντε Φινές ως χωροφύλακα. Εκεί λοιπόν δραστηριοποιούνται κάτι γυναίκες οι οποίες με φωνές ντελάλη διαλαλούν την πραμάτεια τους. Τις ακούς και μπαίνεις στη θέση των μαρκησίων οι οποίοι, στοιβαγμένοι στα κάρα, τραβούσαν για την γκιλοτίνα. Αν μάλιστα τολμήσει κάποιος να παρατηρήσει ότι το λάχανο που πήγε να του πλασάρει είναι σάπιο, κινδυνεύει να το φάει στο κεφάλι. Ναι, κάπως έτσι συμπεριφέρθηκε η κ. Λεπέν στην τηλεόραση προχθές, άντε στην καλύτερη περίπτωση σαν να διαφήμιζε τις σπιτικές της μαρμελάδες στο παζάρι.
Πάντως, προσπάθησε να πουλήσει μπόλικα σάπια λάχανα. Οπως όταν είπε ότι ο κ. Μακρόν, ως υπουργός Οικονομίας, ξεπούλησε τα Ναυπηγεία του Ατλαντικού στους Ιταλούς. Κάτι σας θυμίζουν τα περί ξεπουλήματος; Εκείνος, πάντως, την αντέκρουσε με στοιχεία. Είπε επίσης πως η βρετανική οικονομία ανθεί μετά το Brexit, για να πάρει την απάντηση ότι πρώτον δεν ανθεί και τόσο και δεύτερον η Βρετανία δεν ήταν ούτως ή άλλως στη Ζώνη του Ευρώ. Είπε πως όταν η Γαλλία θα επιστρέψει στο φράγκο, οι μεγάλες επιχειρήσεις θα συνεχίσουν με ευρώ. Τα λάχανα κι οι μαρμελάδες θα πωλούνται μόνον σε φράγκα. Κοινώς ό,τι ’νάναι. Κι όσο περνούσε η ώρα και την άκουγα να διακόπτει και να προσπαθεί να εκνευρίσει τον αντίπαλό της τόσο χαλάρωνα. Σκεφτόμουν ότι εμείς οι Ελληνες δεν είμαστε δα και τόσο μόνοι. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Οταν πια την άκουσα να λέει στον κ. Μακρόν ότι θα ξαπλώσει μπρούμυτα μπροστά στη Μέρκελ, κάτι σαν «στα τέσσερα», ρίγος εθνικής υπερηφανείας διέτρεξε τη σπονδυλική μου. Ο ελληνικός πολιτισμός για μία ακόμη φορά ξεπερνάει τα σύνορα και καλπάζει στην Ευρώπη.
Ο κ. Μακρόν είχε την ψυχραιμία του καθηγητή που αισθάνεται ασφαλής για την επόμενη παράδοση. Εχει προετοιμάσει τις σημειώσεις του, τις αναφορές του, έχει προβλέψει τις απαντήσεις σε ενδεχόμενες ερωτήσεις και περιμένει την αρχή του μαθήματος. Δεν είναι ιδιοφυής. Κανείς δεν περιμένει το μεγάλο έργο που θα σημαδέψει την επιστήμη του, όμως είναι μεθοδικός και όλοι ξέρουν ότι κάποιοι σαν κι αυτόν επιτρέπουν στην πανεπιστημιακή μετριότητα να συνεχίσει να λειτουργεί.
Οσο θυμάμαι τον αυτοκρατορικό Μιτεράν και τον Ζισκάρ που τον είχε αποστομώσει με την αποστροφή: «Δεν μονοπωλείτε την καρδιά κ. Μιτεράν», τόσο πιο ανάγλυφη μου φαίνεται η πανεπιστημιακή μετριότητα της σημερινής Ευρώπης. Και τόσο περισσότερο φοβάμαι τη λαχανοπώλισσα.