Τέχνες Κατερίνα Αγγελιδάκη
Η αγάπη αλλά και οι καβγάδες του Μίκη Θεοδωράκη και του Μιχάλη Κακογιάννη «δι’ ασήμαντον αφορμήν»
Με αφορμή την αυριανή μέρα που συμπληρώνονται 99 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη (στις 29 Ιουλίου 1925), η Ξένια Καλδάρα, πρόεδρος και γενική διευθύντρια του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, θυμάται τη σχέση αγάπης και θαυμασμού των δύο επιφανών αντρών, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής τους. Πρώτος έφυγε ο Κακογιάννης στις 25 Ιουλίου του 2011, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε τον Μίκη να στέλνει κάθε χρόνο μια μεγάλη αγκαλιά λουλούδια στον τάφο του στενού του φίλου την ημέρα της ονομαστικής του εορτής. Αλλά και οι άνθρωποι του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης ποτέ δεν ξέχασαν τα γενέθλια του Μίκη όσο ζούσε. Η σχέση των δύο αντρών οι οποίοι καθόρισαν, ο καθένας στον τομέα του, τη νεοελληνική τέχνη
υπήρξε στενή επί σειρά δεκαετιών. Η κ. Καλδάρα θυμάται τον θαυμασμό του Κακογιάννη για τον φίλο και συνεργάτη στις ταινίες του: «Ο Μίκης έχει αδιανόητη μουσική παιδεία, σπάνια σε παγκόσμιο επίπεδο» έλεγε.
Παρόλη την αμοιβαία εκτίμηση όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δυο τους τσακώνονταν. «Μάλωναν σαν τα μικρά παιδιά, δι’ ασήμαντον αφορμήν. Οσο διαρκούσε ο τσακωμός έβγαιναν στις ταράτσες τους, οι οποίες απείχαν μεταξύ τους εκατό μέτρα, κοιτάζοντας ο ένας προς την κατεύθυνση του άλλου. Μετά από λίγο δεν άντεχαν, τα ξεχνούσαν όλα σαν να μην είχαν συμβεί ποτέ». Βέβαια, όπως μας πληροφορεί, έτσι κι έφτανε στ’
αυτιά του ενός κακή κουβέντα για τον άλλον γινόταν θηρίο. «Επεφταν να φάνε ζωντανό εκείνον που την ξεστόμισε» μας λέει, περιγράφοντας τη σχέση συγκινητικής αφοσίωσης που μοιράστηκαν ως το τέλος. «Οταν ο Μιχάλης αρρώστησε πρώτος, ο Μίκης ήταν πολύ στοργικός μαζί του. Ερχόταν τακτικά στο σπίτι για να τσεκάρει πώς είναι και να του κάνει παρέα. Τους θυμάμαι να συζητούν με τις ώρες, ήταν τρομερή απόλαυση να τους ακούς. Οπως απόλαυση ήταν και να τους βλέπεις, συχνά μαζί με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, να περπατούν στον λόφο του Φιλοπάππου, κοντά στα σπίτια τους, στην περίφημη “βόλτα υγείας” που τους συμβούλευαν να κάνουν οι γιατροί».
Η σχέση των δύο αντρών οι οποίοι καθόρισαν, ο καθένας στον τομέα του, τη νεοελληνική τέχνη υπήρξε στενή επί σειρά δεκαετιών