Καλοκαιρινός οδηγός επιβίωσης σε συζητήσεις για την κεντροαριστερά
Πρέπει να αντιμετωπιστεί η ανισορροπία στο πολιτικό σύστημα. Χωρίς ισχυρά αντίβαρα η δημοκρατία γίνεται παιχνίδι χωρίς κανόνες, με υποκλοπές και συγκαλύψεις εγκλημάτων όπως των Τεμπών
Γιατί άνοιξε τώρα η συζήτηση; Λόγω του περαιτέρω κατακερματισμού στις ευρωεκλογές με δύο πλέον μεσαία κόμματα στον προοδευτικό χώρο. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μετά το 17,8%, παρά την εκλογή νέας ηγεσίας, όχι μόνο απέτυχε να ανακτήσει την κυβερνητική του προοπτική αλλά απομακρύνθηκε και άλλο από αυτή χάνοντας επιπλέον 3%. Το δε ΠΑΣΟΚ έμεινε στάσιμο και οδηγείται σε εσωκομματικές εκλογές. Κι όλα αυτά ενώ η Νέα Δημοκρατία έχασε σχεδόν 13% μέσα σε ένα χρόνο. Το μήνυμα των πολιτών είναι σαφές: «Κανείς μόνος του δεν μπορεί. Βρείτε τα!».
Τι κάνει αναγκαία τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων; Οτι πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτή η ανισορροπία στο πολιτικό σύστημα. Χωρίς ισχυρά αντίβαρα η δημοκρατία γίνεται παιχνίδι χωρίς κανόνες, με υποκλοπές και συγκαλύψεις εγκλημάτων όπως των Τεμπών. Επίσης, δεν θέλει πολύ ώστε η πολιτική ανισορροπία να μεταφραστεί σε διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής. Το βλέπουμε με την ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια όπου ελάχιστοι θησαυρίζουν και οι πολλοί δεν τα βγάζουν πέρα. Ο συνδυασμός θεσμικής και κοινωνικής κρίσης είναι καύσιμο για την ακροδεξιά. Πενήντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας είναι χρέος των προοδευτικών δυνάμεων να την περιφρουρήσουν και να προστατέψουν την κοινωνία.
Συνεργασία στην κορυφή ή στη βάση; Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις διαδικασίες κορυφής. Οι ηγεσίες οφείλουν να ανοίγουν δρόμους αλλά και να αφουγκράζονται τη βάση. Οχι να
επικαλούνται τη βάση αλλά να αρνούνται να της δώσουν τον λόγο. Η βάση, επίσης, καλείται να κάνει πράξη τη συνεργασία στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, όπου συναντιούνται και αγωνίζονται οι άνθρωποι. Η απάντηση λοιπόν είναι: «Και στην κορυφή και στη βάση». Αρκεί βέβαια μέχρι τότε να υπάρχει βάση και να μην έχει ρευστοποιηθεί από «ιδέες» που καταργούν οργανώσεις μελών και νομαρχιακές επιτροπές.
Είναι η Γαλλία παράδειγμα για την Ελλάδα; Η κεντρική ιδέα είναι η ίδια: υπέρβαση του κατακερματισμού υπέρ ενός ανώτερου σκοπού: στη Γαλλία του πλειοψηφικού συστήματος των δύο γύρων, για να μην κερδίσει η ακροδεξιά. Στην Ελλάδα της ενισχυμένης αναλογικής, για να μη βγει η Νέα Δημοκρατία για τρίτη συνεχόμενη τετραετία. Οσοι προτάσσουν τις διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες αντί της κεντρικής ιδέας το κάνουν για να «κοντύνουν» την κεντρική ιδέα.
Αρα ποιοι φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη στην Ελλάδα; Σίγουρα η Νέα Δημοκρατία και τα οικονομικά συμφέροντα που επωφελούνται από την άδικη πολιτική της. Είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσουν με κάθε μέσο να υπονομεύσουν αυτή την προοπτική για να μη διαταραχθεί το σημερινό status quo. Εκτός αν τους διευκολύνουν όσοι προτιμούν να είναι «πρώτοι στο χωριό», γιατί ενδεχομένως οι ίδιοι δυσκολεύονται να δουν τον εαυτό τους στη μεγάλη εικόνα. Το πιο πιθανό γι’ αυτούς, όμως, είναι να δουν τις εξελίξεις να τους προσπερνούν. Οπως άλλωστε συμβαίνει πάντα με όσους κλείνουν τα μάτια απέναντι στις απαιτήσεις της κοινωνίας.