Οι εργαζόμενοι στην τέχνη είναι ακόμη αόρατοι για την κυβέρνηση
Τέτοια εποχή θα ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν τα φθινοπωρινά φεστιβάλ ανά τη χώρα που… παραδοσιακά ακολουθούν τα φεστιβάλ και τις περιοδείες του καλοκαιριού, ενώ παραστάσεις και συναυλίες θα παρουσιάζονταν σε δροσερά ανοιχτά θέατρα, προσφέροντας μια ευκαιρία σε όσους δεν είχαν προλάβει να παρακολουθήσουν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια των θερινών περιοδειών τους και χαρίζοντας ψυχική ανάταση που μόνο η τέχνη μπορεί να δώσει, στα έτσι κι αλλιώς ωραία βράδια του Σεπτεμβρίου. Ολα αυτά μέχρι… πέρυσι.
Η πανδημία του κορονοϊού τα άλλαξε όλα παντού. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στις ολέθριες συνέπειες της πανδημίας σε όλους τους τομείς του πολιτισμού. Προτιμώ να σημειώσω τις άοκνες προσπάθειες που κατέβαλλαν όλο αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι στον χώρο της τέχνης και του θεάματος προκειμένου να βρουν τρόπους να κάνουν τη δουλειά τους και να επικοινωνήσουν το καλλιτεχνικό τους έργο, με όρους και προϋποθέσεις συμβατές με τα νέα δεδομένα, μέσα σε ένα πρόχειρο, ατελές και μπερδεμένο πλαίσιο κανόνων της πολιτείας και του υπουργείου Πολιτισμού. Επιμένω να υπενθυμίζω ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον χώρο της τέχνης και του θεάματος έχουν μείνει άνεργοι και απροστάτευτοι, ανασφαλείς και αβέβαιοι, από τον περασμένο Μάρτιο.
Ποια ήταν η πολιτική που επέλεξε η κυβέρνηση για την ενίσχυση του πολιτισμού και των εργαζομένων του χώρου κατά τη διάρκεια αυτού του παράξενου καλοκαιριού;
Ας θυμηθούμε την προπαγανδιστική επίσκεψη του πρωθυπουργού και της υπουργού Πολιτισμού, με δόξα και τιμή, στην πρώτη πρόβα των «Περσών» του Εθνικού Θεάτρου. Ας μην ξεχάσουμε την άφιξη του πρωθυπουργού με στρατιωτικό ελικόπτερο στην πρεμιέρα της ίδιας παράστασης στην Επίδαυρο. Ας μην αμελούμε όλες τις παραγωγές του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου που ματαιώθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη, ενώ λίγες εβδομάδες αργότερα άνοιξαν τα σύνορα για να ενισχυθεί ο τουρισμός, πάλι χωρίς δεύτερη σκέψη. Ας υπογραμμίσουμε ότι η μοναδική δράση που συνεχίζεται απρόσκοπτα είναι το νεοσύστατο φεστιβάλ με εκδηλώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους «Ολη η Ελλάδα ένας πολιτισμός», με απευθείας αναθέσεις, χωρίς ακροάσεις, για να δείξουν ότι δίνουν δουλειά σε καλλιτέχνες και εργαζόμενους στους κλάδους της τέχνης, αγνοώντας επιδεικτικά όλους εκείνους που είτε δεν είναι πολύ γνωστοί είτε δεν έχουν καλές δημόσιες σχέσεις.
Η αμηχανία και η ανικανότητα (ή ίσως η αδιαφορία) της κυβέρνησης στην άσκηση ολοκληρωμένης, σοβαρής πολιτικής για τον πολιτισμό γίνονταν ολοένα πιο φανερές όσο περνούσε το καλοκαίρι, κι όσο τα κρούσματα νοσούντων με κορονοϊό αυξάνονταν –εξαιτίας της απέλπιδας προσπάθειας της κυβέρνησης να σώσει ό,τι μπορέσει από τον τουρισμό– όλο και ενισχυόταν το γκροτέσκο αλαλούμ με δημάρχους και περιφερειάρχες να ακυρώνουν προγραμματισμένα φεστιβάλ και εκδηλώσεις, ενώ τα ΦΕΚ ρητά αναφέρουν ότι θεάματα και ακροάματα αποκλειστικά καθήμενων επιτρέπονται κανονικά, ενώ επίσης εξαιρούνται από τη διάταξη του ανώτατου ορίου των πενήντα ατόμων που συμμετέχουν σε δημόσια ή κοινωνική εκδήλωση.
Αλήθεια, πού πήγαν τα 100 εκατ. ευρώ που είχε ανακοινώσει, πάντα με δόξα και τιμή, η υπουργός Πολιτισμού στις αρχές του καλοκαιριού ότι θα δοθούν ώστε να ενισχυθούν η τέχνη και ο πολιτισμός; Αλήθεια, ποιος είναι ο σχεδιασμός, το πρόγραμμα, το πλάνο του υπουργείου Πολιτισμού; Ερωτήσεις κανονικές, καθόλου ρητορικές, οι οποίες πρέπει επιτέλους να απαντηθούν.
Είναι πλέον παραπάνω από επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο να καταρτίσουν ένα ολοκληρωμένο, σαφές, βασισμένο στις νέες συνθήκες πρόγραμμα για τη στήριξη του πολιτισμού. Η τέχνη και οι εργαζόμενοί της πρέπει επιτέλους να πάψουν να είναι αόρατοι.
Η μοναδική δράση που συνεχίζεται απρόσκοπτα είναι το νεοσύστατο φεστιβάλ «Ολη η Ελλάδα ένας πολιτισμός», με απευθείας αναθέσεις, χωρίς ακροάσεις…