Στην Ευρώπη τετραήμερη εργασία, στην Ελλάδα εξαήμερη χωρίς ρεπό

τράπεζες και τον ιδιωτικό τομέα η έκτη μέρα εργασίας για τις επιχειρήσεις, τους οργανισμούς και τις εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας που εφαρμόζουν σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, με τους εργαζόμενους να αμείβονται επιπλέον για την έκτη ημέρα με το 40% του ημερομισθίου και το 115% αν είναι αργία. Για να γίνουν πιο... εύπεπτες η κατάργηση του πενθημέρου και η καθιέρωση της εξαήμερης εργασίας, ο Νόμος 5053/23 προβλέπει ορισμένες τυπικές υποχρεώσεις για τους εργοδότες, όπως: η υποχρεωτική προδήλωση (από τον εργοδότη) της έκτης ημέρας εργασίας στο Π.Σ. Εργάνη ΙΙ, η δήλωση και η απόδειξη ενώπιον της Επιθεώρησης Εργασίας του αιφνίδιου και εξαιρετικού φόρτου εργασίας για τις επιχειρήσεις μη συνεχούς λειτουργίας (προκειμένου η εξαήμερη εργασία να επεκταθεί παντού), η μη δυνατότητα υπέρβασης των 8 ωρών ημερησίως, με απαγόρευση υπερεργασίας και υπερωρίας, και ημερομίσθιο για την έκτη ημέρα απασχόλησης προσαυξημένο κατά 40%. Σήμερα οι εργαζόμενοι, για παράδειγμα, στη βιομηχανία υπογράφουν συμβάσεις πενθήμερης εργασίας και εργάζονται έκτη ημέρα κατ’ εξαίρεση, με την επίκληση, από πλευράς του εργοδότη, του φόρτου εργασίας και με προσαύξηση 30% στο ημερομίσθιο.

Επιχειρηματολογώντας για την κατάργηση του πενθημέρου ειδικότερα στη βιομηχανία, ο Άδ. Γεωργιάδης σημείωνε ότι «χρησιμοποιούνται εργαζόμενοι παραπάνω ώρες για να βγαίνει η βάρδια και πληρώνονται “μαύρα”. Πλέον, θα δίνεται το δικαίωμα να έχουν επιπλέον μία βάρδια το Σάββατο, με τον εργαζόμενο να δικαιούται ημερομίσθιο για την έκτη ημέρα απασχόλησής του προσαυξημένο κατά 40%». Παρουσίαζε, με άλλα λόγια, την κατάργηση της πενθήμερης εργασίας ως δικαίωμα (!) του εργαζομένου να εργαστεί και έκτη ημέρα.