Middem Kobb geesche die Wand!

Georg Fox sinniert über den schmalen Grat zwischen Mut und Zumutung in der Kunst.

Dsuumuudung“iss eischendlisch e scheenes Word, weil mer dò Muud breischd unn das iss jò ebbes, was nidd jeeder hadd! Neilisch waar isch muudisch unn bin inne Kunschdausschdellung gang. Mei liewer Scholli, dò iss de Leid ebbes dsuugemuud genn! Dò waare die Biller Schdigger dswälf Gwadraadmeeder groos. Bei mier im Wohndsimmer gääd so ebbes gaar nidd dursch die Dier gehn. Dò missd mer e Virder Pawwiljong aanbaue, demid mer so ebbes aan die Wand hänge kann. Elään, dass mer so ebbes in die Gallerie rinngridd hadd, waar schunn e Kundschschdigg gewään.

Was druff waar, wolle ner wisse! Gans äänfach: Dò hadd jemmand gweer iwwer die gans Brääd vum Bild midder Gleischderbirschd dswei Faarbschdrische gedsòò. Mer kann jeddse nidd saan, dass mer ebbes hadd siehn kinne, es waare ääwe nuur dswei lange Bahne druffgemòòld. Innem Wiedjo hadd ääm die Kinschdlerin danne die Kunschd vegliggerd unn hadd gesaad, se gääd das Mòòlerei nenne. Kannschde mò siehn! Die hadd gewissd, was se machd! Wahrscheins hadd se die Birschd an de Bääsemschdiel geschdoch, sunsch hädd se die Schdreife gaar nidd bis in die owwerschd Egg hingridd.

Nääwedraan hadd e genau so grooses Bild gehang - iwwer unn iwwer mid Faarbschbriddser begleggerd. Dò hadd mer innem Wiedjo gesaad gridd, dass die Mòòlerin ihr Hòòr in de Faarbdibbe getunggd hadd. Danne iss se geesches Babbier aan der Wand gelaaf unn hadd midde Hòòr alles voll geschbriddsd. Kannschd dsem Gligg saan, dass kää Nachel vòòrgeschdann hadd, sunsch hädds dò nääwe de schwaardse Schbriddser noch Bluudsflegge genn. Unn im Wiedjo schwärmd danne die Kinschdlerin vunner Schbannung, die woo in demm Bild drin iss.

Jeddse kann dò uff der Weld jo jeeder schbriddse was unn wierer will. Isch dengge awwer, es geheerd schunn vill Muud dedsuu, so ebbes in der Gallerie ausdseschdelle. In der Gallerie waar e Määde, woo uff die Biller uffgebassd hadd, nidd dass dò noch ääner uff dumme Gedangge kääm. Ääs hadd misch e bissje midleidisch aangeguggd, wie als wolld se sisch endschullische fier die Biller. Gelachd hadd se erschd widder, wie ich ebbes ins Gäschdebuch rinngeschrieb hann, was danne aach e Dsuumuudung gewään iss. Es kinnd awwer sinn, dass veleischd die Määnung vun de Leid dser Kunschd-Agdsjoon dedsuu geheerd hadd. Wääs mers?

Georg Fox schreibt in rheinfränkischem Dialekt. Weitere Infos: www.nachtgedanken-saarland.de