Düür Wien dör’n Toll

Mien Pech is väle Jahren her. Ick weer up’n Weg na miene Frünn in Schweden. In Travemünde an de Fähre kreeg man een Faltblatt. Dar stund in wovääl man mitnehmen druff ahn to vertollen. Harr man nix, denn leggde man een grönet Blatt vorn in’t Auto. Harr man wat to vertollen, denn müss man een rodet Blatt henleggen, wenn man in Trelleborg ankeem,

Ick harr wat. Dree Kartons Wien.

Also leggde ick dat rode Blatt vorne in mien Auto.

De schwedische Toll winkde de Autos, de van Boord kemen, mit Tempo dör, darmit dat man gau wieter gung. Ok mi. Man up de allerlesde Sekunn sehg he dat rode Blatt. De Hand van den Tollbeamten gung up ,,Stopp“.

He froog mi un dar müss ick de Wahrheit seggen. De Tollbeamte maakde een bedrübbeltet Gesicht. Ick markde, em dee dat leed. Ick müss in’t Büro na sien Kollegen. De weer jüst so fründlich un ick markde, ok em dee dat leed. He weer großzügig un rekende allerhand för den Urlaub af. So much he mi ok meist garnich seggen, wat ik to betahlen harr. Weer up een Buddel dat Duppelte as dat, war ick bi mien Wienbuur in’n Saarland betahlt harr. So’n Pech aver ok!

De eerste halve Stünn hebb ick mi argert. Denn weer’t vörbi. Ick bün vergnöögt dör de moje schwedische Landschaft föhrt. As ick miene Frünn van mien Pech vertellde, menen se, dat harr ick genau richtig maakt.

Un ick freu mi jümmer noch, dat ick bi mien Pech mit den düürn Wien ehrlich bläven bün.