Schuld, boete en bordelen
Wim Willaert en Sara Vertongen schitteren in Vlaams drama over ‘wereld van plezier’
Heren die van plan waren binnenkort even binnen te wippen in baanbordeel Elckerlyc in Pittem: u bent bij deze gewaarschuwd. Het staat vol camera’s, en u struikelt er over grote namen als Eigen Kweek- ster Wim Willaert. De Vlaamse film Le Ciel
Flamand wordt er opgenomen.
Het uithangbord aan de gevel is duidelijk genoeg, maar het schaaltje met condooms, keurig naast een plateau vol muntsnoepjes, neemt elke twijfel weg: dit is een huis waar aan ’s mans vleselijke lusten tegemoet wordt gekomen. Peter Monsaert, de maker van het internationaal gelauwerde Off-
line, draait in het rode neonlicht zijn nieuwe film, Le Ciel
Flamand.
In de film baat Monique samen met haar dochter Sylvie (Sara Vertongen, van de VTM-serie
Binnenstebuiten) het baanbordeel Le Ciel Flamand uit op de grens van West-Vlaanderen en Frankrijk. De zaak maakt een ietwat verlopen indruk, met gedateerde lampadaires, retrobeelden van blote madammen en een glimmende danspaal. Zelfs de visjes in het aquarium verzuipen de hele dag in een rood schijnsel. Het is een wereld die de kleine Eline, het dochtertje van Sylvie, mateloos intrigeert. Maar het is voor haar ten strengste verboden om er een voet binnen te zetten. Als
mama en oma aan het werk zijn, zorgt nonkel Dirk (Wim Willaert) voor Eline. Tot er iets gebeurt dat ieders leven volkomen overhoop gooit. Maar het is niet enkel een drama, aldus regisseur Peter Monsaert. ‘Door wegenwerken op de steenweg gaan de zaken niet goed, maar Sylvie en Monique krijgen nog andere katten te geselen. Er gebeurt iets met het dochtertje van Sylvie waardoor Le Ciel Flamand behalve een psychologisch drama over familie, schuld en boete, ook een spannende film wordt’, vertelt hij.
Gewoon een job
Monsaert schreef ook het scenario en het idee ontleent hij aan zijn eigen vaderschap. ‘Toen ik voor het eerst onze tweeling in mijn armen hield, kreeg ik een shot vaderschapshormoon. Er ging een schuif open met gevoelens die ik niet kende en die me boeiend leken voor een film: de kwetsbaarheid die je voelt bij de gedachte: stel dat mijnn kinderen iets overkomt.’ Dat Monsaert zijn ver- haal tegen de achtergrond d van prostitutie laat spelen, , is geen toeval. ‘Het stelt dee gebeurtenissen scherper r en tegelijk was het een on- bekende wereld waar ik nieuwsieuws- gierig naar was. Ik ben met prostituees gaan praten en telkens kwam hetzelfde naar voren. Ze waren het beu vereenzelvigd te worden met hun beroep. Want dat is het voor hen: een job. En daarnaast zijn ze ook vrouw, moeder, echtgenote.’ Ondertussen arriveert ook Wim Willaert, die in zijn scène Sylvies dochter, Eline, op een woensdagmiddag komt afzetten bij de zaak waar mama werkt. ‘Nonkel Dirk krijgt een crucialec il rol li in h het verhaal. Hij is het soort kerel waar je geen vat op krijgt. Laat ik het zo zeggen. In Offline speelde ik Rudy, een voormalige bajesklant. Wel, met die Rudy zou ik wel een pint willen gaan drinken, niet met deze nonkel Dirk.’ Research in de wereld van de roze lichtjes heeft Willaert niet hoeven te doen voor zijn rol. Maar wel in de wereld van De Lijn. ‘Nonkeltje is buschauffeur. Ik heb dus drie uur geoefend in
het opleidingscentrum van De Lijn. Als mijn act acteercarrière vastloopt, kan ik buschauffeur worden den. ( lacht) Nee, research in b bordelen was er niet bij voo voor mij, maar het is een fas fascinerende wereld. De ver verboden vrucht trekt aan aan, toch?’ Ook een gevaarlijke vrucht, zo blijkt. Net op dat moment arriveert een ambulance. ‘ Voor de film’, zegt Willaert. ‘ Er is een klant gestorven. De eigenaar van het bordeel heeft trouwens besloten ook na de opnamen de naam uit de film te behouden. Vroeger heette het hier Elckerlyc, maar nu Le Ciel Flamand-neon toch boven de deur hangt ...’