“Vormer? Een lieve vent en de eerste om mij te verwelkomen”
Casper Nielsen wordt in januari vader van een zoontje. En de bengel krijgt meteen een blauwzwarte fopspeen van ons. “Waw, heel cool. Bedankt”, klinkt het lachend. Met plezier. Was die aankondiging gepland, zo vlak na je toptransfer? “Eigenlijk niet. We wisten natuurlijk al eventjes dat we een kindje verwachten, maar de laatste weken waren enorm hectisch. De transfer was geregeld, ik had mijn eerste week bij Club achter de rug: het leek het juiste moment om het heuglijk nieuws aan te kondigen.”
Hoe stressvol waren de afgelopen weken? Je transfer bleef maar aanslepen.
“Ik ben enorm opgelucht. Bijna twee maanden lang zaten die transferbeslommeringen in mijn hoofd. Zo’n situatie is moeilijker dan je denkt. Er werd van alles gezegd en geschreven, vaak onzin. Dat ik niet wou trainen en spelen, bijvoorbeeld. Ik ben altijd professioneel gebleven. Daar sta ik voor. Ga dat maar vragen in Brussel.”
Wat vond je het moeilijkste aan die periode?
“Het was frustrerend: je bent klaar voor een volgende stap en mentaal is het moeilijk om je dan elke dag op te laden. Met Union is het contact altijd positief geweest: zowel de club als ikzelf wist dat het tijd was voor iets nieuws. Maar uiteindelijk is er een deal gevonden waarbij alle partijen zich goed voelen. Een correcte oplossing was nodig, want Union is heel belangrijk voor mij.”
Je bent een laatbloeier: pas op je 28ste kom je bij een absolute topclub terecht.
“Maar veel mensen vergeten wel dat ik in Denemarken bijna 200 wedstrijden op het hoogste niveau heb gespeeld. Ik kon drie jaar geleden naar een grotere competitie en koos toch voor Union. Waarom? Het project sprak me ongelofelijk aan en nu kan ik zeggen dat ik daar al mijn doelstellingen behaald heb: promoveren, groeien, mezelf in de kijker spelen en uiteindelijk naar de grootste club in België gaan. En volgens mij is dat Club Brugge.”
Wist je tijdens de play-offs al van de interesse van Club?
“Neen. Club heeft mij pas na de titelstrijd benaderd. Ik heb daar veel respect voor. Had het dat tijdens de play-offs gedaan, was dat misschien in mijn hoofd gekropen. Als Club aanklopt, moet je niet twijfelen. Dit was altijd mijn prioriteit, ondanks interesse van andere ploegen.”
Met de Champions League had Club natuurlijk wel een stevig argument om je te overtuigen.
“Dat heeft natuurlijk meegespeeld. Ik droom al sinds mijn vijf jaar om in de Champions League te spelen. De nationale ploeg is één iets, maar de Champions Lea
gue is echt het allerhoogste toneel.”
Heb je al eens naar de mogelijke tegenstanders gekeken?
“Ja. Ik hoop dat we een goede groep loten, want we willen écht iets doen in de Champions League, hoe moeilijk dat ook klinkt. Bij Union heb ik geleerd dat álles mogelijk is in voetbal. Of we nu tegen Barcelona of Manchester City spelen: je moet het veld opstappen om te winnen. Altijd.”
Op drie jaar tijd van 1B naar de Champions League: het is eigenlijk onvoorstel
baar.
“Grappig: mijn makelaar zei laatst nog hetzelfde. Twee jaar geleden speelde ik nog met alle respect - op Molenbeek en Lommel, op velden waar je soms zelfs geen voetbalschoenen kon dragen. Maar die ervaring heeft me mentaal sterker gemaakt. Je krijgt mij tegenwoordig niet snel meer onder de indruk.”
Je bent de troonopvolger van een icoon: Ruud Vormer. Hoe is je relatie met hem?
“Ruud is een enorm lieve vent: hij was de eerste om mij hier te verwelkomen en te helpen