Hoeselt boos op verharding holle wegen
De keuze voor toerisme, economie én veiliger fietsen ten koste van biodiversiteit, natuur en nostalgie komt hard aan in Hoeselt.
Wat is er aan de hand in het mooie Hoeselt? De holle weg aan de Jeugdkapel (Hoolstraat) is zo’n plek waar de jeugd van Hoeselt in alle rust wel eens romantische afspraakjes had. Sinds deze week ligt die holle weg er verhard bij, de volle 500 meter lang. Iets dat pijn aan ogen en hart doet bij velen in Hoeselt.
Ook een deel van de holle weg langs de oude bedding van de Tramweg is nu over een lengte van circa 200 meter verhard. “Terwijl die twee holle wegen er zo idyllisch bij lagen”, zegt buurtbewoner, oprichter van de Hoeseltse Milieuraad en natuurgids Valentin Wijnen. Hoe idyllisch ook, beide stroken maken deel uit van het Limburgs fietsroutenetwerk.
“Voldongen feit”
“De gemeente zegt dat Toerisme Limburg, de provincie dus, gevraagd heeft om die stroken te verharden”, legt Wijnen uit. “Maar men is vergeten dat de impact van die verharding groot is. Dit gaat letterlijk door natuur- en stiltegebied. In de Hoolstraat heb je dassenburchten en leeft de hazelworm. Nu nodigt dit uit tot sluikverkeer en sluikstorten. Een auto kan er nu makkelijk door.” “Zelf vind ik de mix van tragere, onverharde wegen met verharde fietspaden net de charme van ons fietsroutenetwerk. De impact op de natuur zal groot zijn. In de onmiddellijke buurt zijn er dassenburchten. Hoeselt is al vijftien jaar geleden aangeduid als gemeente om net die soort te beschermen. Hoe rijm je dat? Dit was perfect te vermijden. Beschouw het als een schuine zijde van een driehoek. De twee rechte zijden zijn verhard. Het was helemaal niet nodig. Fietsers raken ook zo waar ze willen zijn.”
“Bovendien stoort het mij, en velen met mij, dat dit alweer gebeurd is zonder overleg. De Milieuraad werd niet betrokken. Er was geen communicatie met de bevolking.”
“Liever veiligheid”
Burgemeester
Werner
Raskin (VLD Plus) bekijkt het anders. Fietsveiligheid primeert bij hem. “Er waren klachten van fietsers. Zeker van senioren op elektrische fietsen. De schepen van Openbare Werken heeft zich ruim laten informeren. Uiteindelijk is er niet verhard met beton of asfalt, wat ik nu lees en hoor, maar met een duurzaam materiaal dat water doorlaat en dat gaandeweg zal verkleuren en minder zal opvallen. Na elke stortbui moesten we tot nu die aarden weg weer berijdbaar krijgen. Nu ligt er een natuurproduct op waardoor mensen veilig kunnen fietsen én de gemeente ontdekken.”
“De natuur? We hebben echt veel dassenburchten in Hoeselt. Dan kies ik liever voor veiligheid. Uiteindelijk
zijn we toch verkozen politici. Inspraak is belangrijk, maar niet voor élke beslissing. Het moet nog bestuurbaar blijven. Het zijn trouwens altijd dezelfden. Anders moeten ze maar hun eigen partij oprichten en opkomen bij de volgende verkiezingen.”
Bert Vertessen (N-VA) is schepen van Openbare Werken én Milieu. “De kostprijs van de werken bedraagt 42.679 euro. Het is begonnen met een plaatsbezoek van de provincie vier jaar geleden. Ze hadden klachten over dat deel van het fietsroutenetwerk. De provincie heeft ons gevraagd het structureel op te lossen, zo niet zou men het fietsroutenetwerk daar omleiden via de Pasbroekstraat. Uiteindelijk
hebben we na veel beraad gekozen voor waterdoorlatende porfiersteentjes zonder bindmiddel. Dat is een halfverharding. Het lijkt misschien beton, maar dat is het niet. De kleur, die nu inderdaad hel is, zal vervagen. Dat bewijzen voorbeelden in Maastricht en Sint-Truiden. We hebben ook contact gehad met de dassenwerkgroep van Likona. Die zeiden dat de das een rondtrekkend dier is en deze ingreep wel aankan. We mochten de werken alleen niet uitvoeren in de periode dat ze jongen hebben.”
“Dit zijn ook de enige stroken die we zullen verharden. Bijkomende verhardingen zijn niet voorzien. Tot slot is er wel overleg geweest met de Milieuraad. Alleen is er geen officieel advies gevraagd. Een half jaar na de beslissing in de gemeenteraad zijn we overgegaan naar de uitvoering.”
“Waarom niet traag?”
Lees: men had het kunnen weten. François Jacobs, voorzitter van de Milieuraad, is boos als hij die conclusie hoort. “Maar er is géén advies gevraagd. Ik ben zeer ontgoocheld. In Hoeselt werken we niet samen, maar naast elkaar. Zo’n verharding is wel degelijk een devaluatie van natuurwaarde en biodiversiteit. Waarom moet het hele fietsroutenetwerk verhard zijn? Op sommige stukken mag je toch ook gewoon traag genieten van mooie natuur. Toerisme mag niet ten koste van alles gaan. Nu hebben ze een fietsautostrade gemaakt doorheen de natuur. Ik ken er in Hoeselt die begonnen te wenen toen ze het zagen. Verschrikkelijk en er is niets meer aan te doen. Volgende week beraden we ons.”