“Ik steun mijn man om zijn droom te realiseren”
Het verhaal van Kelsey wordt in grote lijnen meegeschreven door haar man en medeHasselaar Céderique. “Zonder hem zou ik nooit in het buitenland wonen. Dan was ik gewoon in België gebleven en had ik ons verblijf in China of mijn eerste reis buiten Europa nooit meegemaakt.”
Wat voor job heeft Céderique in Litouwen?
“Céderique werkt voor de Litouwse voetbalbond als head of woman development. Hij is assistent-trainer van alle nationale vrouwenploegen. Het verloopt goed en er is nog een contract van een jaar. Als alles goed gaat, komt daar mogelijk nog een vervolg op.”
Jij cijfert je als het ware weg voor je man?
“Het is toch fantastisch dat hij van zijn hobby zijn beroep heeft kunnen maken. Voor hem voelt het niet aan als werken. Hij kan hier doen wat hij al zo graag wil. Ik zou niet willen dat Céderique door mij daarmee moet stoppen. Als zijn contract hier eindigt, zoeken we trouwens weer een andere club. Hier of in een ander land.”
Hoe komt een Hasseltse trainer trouwens bij Chinese en Litouwse clubs terecht? Waarom niet in België?
“In België krijgen jonge trainers niet dezelfde mogelijkheden. En er zijn er ook al veel. Bovendien moet je er heel veel diploma’s hebben. In het buitenland en dankzij de nodige contacten kan je meer kansen krijgen. Na het Chinees avontuur kwamen er twee aanbiedingen: uit Litouwen en China zelf. Omdat ik het daar na vier jaar wel gezien had, is het nu Litouwen geworden.”
Wat was je reactie toen Céderique zei: “Ik ga in China wonen”?
“Ik wou in België blijven. Op dat moment waren we een vijftal jaar samen. Céderique heeft de eerste maanden alleen in China gewoond. Twee keer ben ik naar ginds gereisd. De aanslag op de luchthaven in Zaventem op 22 maart 2016 heeft er zelfs voor gezorgd dat ik noodgedwongen langer moest blijven in China. Toen heb ik de knoop doorgehakt. Ik heb er veel leuke momenten gehad. Mijn vakantie in Sanya - op een eiland - was zelfs de beste ooit.”
In China was je leerkracht Engels. Wat doe je nu?
“Dat was niet meteen mijn droomjob. Ik deed het graag en niet graag. Er kwam ook enorm veel voorbereiding bij kijken. Ik had er zelfs niet voor gestudeerd. Logistiek assistent, dat wel. Nooit had ik Engelse les gehad en plots stond ik voor een klas met allemaal kleine kindjes. Dat laatste maakte het nog enigszins leuk. Ach, ça va wel. Alleen sprak ik nauwelijks Chinees, maar er was gelukkig wel een vertaler in de klas voor noodgevallen. In Litouwen heb ik eerst een tijdje in de horeca van een vijfsterrenhotel gewerkt. Intussen ben ik aan de slag als customer service specialist bij Yara, een Noorse multinational in kunstmest. Ik had hier geen ervaring in, maar het bedrijf heeft ons team een opleiding van drie maanden gegeven in Vilnius en Duitsland.”
Van een jobomwenteling gesproken.
“Absoluut, maar dit doe ik enorm graag. Ik behandel bij Yara de orders van klanten en regel het transport. Het geeft me ook veel voldoening dat ik deze job zonder hulp van anderen heb gevonden. Alles heb ik zelf gedaan. Ik was op het juiste moment op de juiste plek. Het mooie is bovendien dat ik van thuis uit kan werken. Als Céderique ooit in een ander land gaat werken, hoop ik deze job op die manier voort te zetten.”
Spreek je nu Litouws?
“Nauwelijks. Zelfs mijn Chinees is beter. Gelukkig spreekt iedereen hier Engels. Yara was trouwens ook specifiek op zoek naar iemand die Nederlands kon. Dat viel dus enorm mee.”
Hoe verloopt de integratie in Litouwen?
“Goed! In tegenstelling tot China zijn wij hier wel ingeschreven. Wij wonen trouwens in een appartement vlak naast de populairste uitgaansstraat van Litouwen: Vilnius Street. Allemaal leuke restaurants en barretjes. En veel grote terrassen als gevolg van corona. De perfecte locatie. Een auto hebben wij hier overigens niet. Een taxi is goedkoop, we huren een auto via de gsm of gebruiken de elektrische step die hier enorm populair is.”
Bij Vilnius moet ik vooral denken als bestemming voor een vrijgezellenfeest.
“Het is niet meteen een plek waar je voor tien dagen naar op vakantie gaat. Naar Vilnius moet je vooral voor de cultuur met zijn prachtige historische gebouwen gaan. De binnenstad is trouwens door Unesco beschermd. Ideaal voor een citytrip. Wat verderop is er Palanga aan de kust. Geen hoge gebouwen zoals aan de Belgische kust. Wel veel natuur. Prachtig gewoon. Dan is er nog Trakai met zijn kasteel en worstenbroodje wat quasi verplicht is om daar te eten wanneer je er bent (lacht). Litouwen is niet het typische vakantieland, maar er valt wel wat te beleven voor enkele dagen. Zeker voor wie op zoek is naar een citytrip. Bovendien is het leven hier nog heel goedkoop.”
Geef eens een voorbeeld. Hoeveel kost een pintje bier?
“Dat schommelt rond de 1,6 euro. Als wij met ons twee op restaurant gaan, betalen wij zo’n 20 euro voor een voorgerecht, hoofdgerecht en een cola. Iets wat hier heel populair is, zijn broodsticks of stukken brood in de vorm van frieten of soldaatjes met cheddar kaas.”
Het loon is navenant, vrees ik?
“In België zou ik er niet van kunnen leven. Het gemiddelde loon schommelt rond de 600 tot 800 euro. Bij Yara mag ik in elk geval niet klagen. Samen met het loon van Céderique komen we maandelijks aan een mooie som. Gelukkig komt de voetbalbond ook tussenbeide in de appartementskosten. Het grote voordeel is wel dat sinds we in Litouwen wonen, we beter kunnen sparen.”
Iets anders en ook onvermijdelijk: hoe is de coronasituatie in Litouwen?
“Heel anders dan in België. Er zijn officieel minder dan 100 doden in Litouwen. Nog voor België was er hier al een kleine lockdown. Een mondmasker was verplicht in winkels en op de straat. Na een paar weken werd dat opgeheven. Sinds de tweede golf dragen we weer een masker in de winkel. De Litouwers maken er geen probleem van en volgen de maatregelen goed op.”
Dat zijn ongelooflijk lage cijfers vergeleken met België.
“Litouwen was ook het strengste van de drie Baltische landen. Al vrij snel waren inwoners uit zwaar getroffen landen waaronder België hier niet meer welkom. Intussen zijn de maatregelen een beetje versoepeld. België staat weliswaar op de lijst met landen waarvan de inwoners enkel het land in mogen als ze een negatieve coronatest van de laatste 72 uur kunnen voorleggen en 14 dagen in quarantaine gaan.”
Wanneer zag je dan voor het laatst je familie in Litouwen?
“Mijn papa is hier op mijn verjaardag geweest (30 oktober). Samen met mijn stiefmama en halfbroertje. Mijn schoonbroer is nog afgekomen in juli net voor de nieuwe verscheriping van de coronaregels. ”
Eindigen doen we met het begin. Wil je ooit de rollen omdraaien: verwacht je dat Céderique jou later volgt met je carrière-ambities?
“Goh, niet echt. Een groot carrièredoel heb ik niet meteen. Wel wil ik graag mee de toekomstplannen van Céderique helpen waarmaken. Nog eens: het is zijn droom en die help ik graag mee vervullen.”