Applausje

Noem deze Wanatoe Special gerust een ‘specialleke’. Het Vlaamse verkleinwoord verwijst naar de omvang van deze bijlage die nogal afwijkt van wat je van ons gewend bent. Maar het slaat ook op het feit dat het een heel apart cultureel najaar wordt.

Het theaterseizoen gaat van start, zij het met de handrem op. Mondmaskers, alcoholgel, verplicht te volgen eenrichtingsparcours en afstand houden. Dat kennen we ondertussen. Zo gaat het ook in de school of de supermarkt. Maar de culturele centra gaan nog verder en speuren naar wegen om zich ronduit te heruitvinden. Er zijn er die hun programma onder voorbehoud afficheren. Er zijn er die het abonnementensysteem afschaffen en de ticketverkoop gefaseerd organiseren. Terwijl je een buitenlandse band met een vergrootglas moet zoeken, krijgen de kleinschalige projecten en intieme voorstellingen de bovenhand. Er wordt gespeeld op terrassen van cafetaria's en in binnentuinen. Om de ingekrompen publieksbezetting te compenseren worden sommige producties twee keer op eenzelfde avond opgevoerd. We hadden niet anders verwacht dan dat Circus Ronaldo de sfeer in deze uitzonderlijke tijden aangrijpend zou vatten. Onder de haast tegenstrijdige titel Applaus blijft de tent leeg en wandelt het publiek in kleine groepjes van de ene naar de andere woonwagen. Het is een ontroerende voorstelling over de eenzaamheid en de weemoed van een artiest waar niemand naar kijkt. Circustheater vol verlangen, troostende illusie en speelse hoop.

Hopend dat het in het voorjaar weer als vroeger wordt, genieten we met volle teugen van het cultureel aanbod in dit ongewone najaar.