Op een drafje
De Rode Duivels blijven winnen, ook zo dinsdagavond tegen IJsland. Opvallend: Koen Casteels mocht debuteren, maar viel na minder dan een uur uit. De achttienjarige Jérémy Doku vierde zijn eerste basisplaats met een knappe goal.
Geen fans in het Koning Boudewijn Stadion dinsdagavond, 50.093 zitjes bleven leeg, tevergeefs wachtend op een stel billen. Wel een Limburgse vlag in de rug van de debuterende Koen Casteels: ‘Neeroeteren on Tour’. Dinsdag zat Neeroeteren verplicht thuis achter de buis. Net als de ouders van Casteels, die de eerste match van hun zoon in het Duivelse shirt niet live konden meemaken. Jammer toch, voor de doelman van Wolfsburg, want hij heeft erg lang moeten wachten op die basisstek. Casteels werd op 14 augustus 2013 voor het eerst opgeroepen door Marc Wilmots. Daar voegde hij nadien nog 35 selecties aan toe. Zeven jaar lang was hij bankzitter, tot dinsdag. Zijn Grote Dag, die uiteindelijk nog een Miserabele Dag zou worden.
Want na negen minuten lag er al een bal in de netten van de 28-jarige ex-Genkkeeper. Een tegentreffer waarbij Casteels geen enkele schuld trof. De Rode Duivels waren veel te laks aan de wedstrijd begonnen. Bjarnason mocht elke keer weer een rustige wandeling maken door de kille Heizel. Niemand
die de ex-Rouche met blonde, wapperende manen iets in de weg legde. Tot twee keer toe kreeg hij alle tijd van de wereld om Fridjunsson te bedienen. Eerst miste de IJslandse spits nog met het hoofd, even later werd zijn schot via de voet van Denayer toch in doel gecaprioleerd. 0-1, tegen nummer 39 van de wereld, dat dinsdag ook nog eens een resem basisspelers moest missen. Je hoorde plots een speld vallen in het Koning Boudewijn Stadion.
7.000 minuten op bank
Er zou nog meer ellende volgen voor de debuterende Casteels. Net na rust kreeg hij de vuist van Fjoluson in het aangezicht. Dikke lip, die gehecht moest worden. Na 52 minuten zat het Duivelse debuut er voor de ongelukkige doelman van Wolfsburg al op. Erg sneu. Zo mocht Simon Mignolet dan toch nog opdraven. Wij begrepen al niet waarom hij dinsdag op de bank moest starten. Casteels verdiende op basis van zijn prestaties in de Bundesliga een speelkans, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar wij zagen geen enkele reden om aan de pikorde bij de doelmannen te tornen. Courtois
1. Mignolet 2. Casteels 3. De Truienaar pakte dinsdag zijn 101ste selectie. Maar liefst 77 van die 101 matchen moest hij vanop de bank volgen. Bijna 7.000 minuten langs de kant, omdat Thibaut Courtois toonde dat hij de beste keeper ter wereld was. Discussie bestond daar niet over. Mignolet zeurde niet, trainde als een prof en toonde tonnen geduld. Daar werd hij tegen IJsland niet voor beloond. Vloeken deed hij waarschijnlijk binnensmonds en binnenskamers. Maar toen Martinez hem nodig had, stond Mignolet weer klaar. Met volle overgave. Alweer.
Efficiënte Batsman
De Rode Duivels hadden intussen
orde op zaken gezet. Met dank aan Dries Mertens, die de rol van Eden Hazard (weer 90 minuten op de bank) overnam. Net als vorige zaterdag in Kopenhagen was de Napolitaan beslissend voor de Belgen. Even voor het kwartier krulde hij een vrijschop richting winkelhaak, Witsel lepelde de rebound over de doellijn. Na de rust voegde Mertens daar zelf een knap doelpunt aan toe. Flipperkast op één vierkante meter in de zestien. De bal handig kaatallang send van linker- naar rechtervoet. In twee wedstrijden tellen we zo anderhalve assist en twee goals voor Driesje.
Op het vlak van efficiëntie doet Michy Batshuayi nog beter dan zijn Duivelse ploegmaat. Dinsdag pakte hij zijn 30ste cap, elf keer mocht hij aan de wedstrijd starten. Hoe vaak scoorde de Crystal Palace-spits? Achttien keer. Alstublieft. Een fenomenaal gemiddelde. Tegen IJsland duwde hij er twee tegen de netten. Vooral het laatste doelpunt was er eentje om in te lijsten. Een heerlijke deviatie, op voorzet van Verschaeren, achter het steunbeen. Neen, Lukaku moet niet vrezen voor zijn plaats, maar Roberto Martinez weet wel dat er leven is na Romelu.
Doku
We zijn bijna aan het einde van ons relaas en hebben een belangrijke naam nog niet vernoemd. Jérémy Doku. Achttien jaar, vorige zaterdag voor het eerst ingevallen in Kopenhagen, dinsdag zowaar aan de aftrap. Opnieuw een verrassende keuze van Roberto Martinez, die een boontje heeft voor talentvolle goudhaantjes. Doku speelde een zenuwachtige eerste helft, maar veegde al die nerveuze balcontroles in de slotfase weg met een fabuleuze streep in de verste hoek.
5-1, zes op zes in de Nations League. Opdracht volbracht. We hadden niet anders verwacht tegen IJsland. Begin volgende maand wachten twee nieuwe interlands. Een vriendschappelijke wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland en een Nations League-duel in Engeland. Allebei winnen, toch?