Alderweireld speelt zijn 100ste interland
Hij had de film al in zijn hoofd afgespeeld. Hoe hij met zijn 2-jarige dochter Ayla aan zijn hand het gras van het Koning Boudewijnstadion zou oplopen. Hoe zijn familie en vrienden vanop de eretribune zouden toekijken. Hoe een gewezen voetballer of een hoge pief van de voetbalbond hem een geschenk voor zijn honderdste wedstrijd voor de nationale ploeg zou overhandigen. Door de coronamaatregelen is daar vanavond tegen IJsland geen sprake van.
“Op het moment zelf ga ik er niet aan denken, dan ben ik op de wedstrijd gefocust”, zei Alderweireld gisteren op een persconferentie. “Achteraf zal ik het misschien wel jammer hebben gevonden dat het stadion niet vol kon zijn. Maar het is nu eenmaal zo.”
Standbeeld
De bond zou van plan zijn Alderweireld in november te huldigen, als België thuis tegen Engeland speelt. Over twee maanden laat de Europese voetbalbond UEFA misschien iets meer toeschouwers toe.
“Toby kan de erkenning zeker waarderen”, zegt zijn echtgenote Shani Van Mieghem. “Hij zet zichzelf niet graag op de voorgrond. Ik vind dat hij dat meer zou mogen doen. Honderd caps is toch wel een enorme prestatie. Hij vindt het zelf ook heel speciaal. Onlangs stelde iemand voor het standbeeld van Leopold II in Ekeren te vervangen door dat van Toby. We hebben er om moeten lachen. Al zou hij heel blij zijn als het er ooit zou komen. Zeker omdat
Echtgenote Shani Van Mieghem het in Ekeren is. Dat is zijn thuis. Daar móesten we ook absoluut trouwen.”
Net als Jan Vertonghen en Eden Hazard, twee andere leden van de club van honderd, speelde Alderweireld nooit een profwedstrijd voor zijn club in België. De nationale ploeg is wat de Tottenhamverdediger aan de Belgische voetbalfans bindt. “Toby is zo fier dat hij voor België kan spelen”, zegt Shani Van Mieghem. “Hij zal er alles aan doen om zo lang mogelijk
Echtgenote Shani Van Mieghem bij de nationale ploeg te kunnen blijven.” Alderweireld speelde zijn eerste interland in 2009. In het begin werd hij vooral gebruikt als rechtsachter van de Rode Duivels. “Ik had nog nooit op die plaats gespeeld, maar op dat moment had België een rechtsachter nodig”, zegt Alderweireld. “Ik deed het naar behoren en werd steeds beter in die rol. Ik ben trots dat ik op die positie het land heb geholpen en niet aan mezelf heb gedacht.”
Hij werd een vaste waarde in de ploeg die het WK in Brazilië haalde en die tijdens het WK in Rusland beslag legde op de bronzen plek. Of hij bij Ajax, Atlético, Southampton of Tottenham speelde steeds was Alderweireld beschikbaar voor de nationale ploeg. Zelden miste hij een match. “Ondertussen behoor ik tot een selectief groepje en ben ik iconen als Jan Ceulemans voorbijgegaan. Ik ben ook nog maar 31. Ik voel me echt vereerd en ben heel trots dat ik deze kaap heb kunnen bereiken.”
Twee auto’s
Voor het gezin Alderweireld is de huldiging een mooie bekroning van elf jaar in dienst van de nationale ploeg.
“Soms wordt wel eens vergeten hoeveel een voetballer moet opgeven”, zegt Van Mieghem. “Onze dochter is vorige donderdag twee jaar geworden. Toby kon niet op haar verjaardag aanwezig zijn omdat hij bij de nationale ploeg moest zijn. Na de wedstrijd in Denemarken moest hij in de bubbel van de nationale ploeg blijven. En onmiddellijk na de match tegen
IJsland keert hij terug naar Engeland. We zijn in twee aparte auto’s gekomen. Woensdagnamiddag moet hij dan opnieuw trainen bij Tottenham. Pas daarna krijgen wij hem weer te zien.” “Soms lijkt het normaal is wat hij doet, maar dat is het niet. Hij speelt altijd op een constant hoog niveau. Van één fout wordt soms een drama gemaakt. Maar dat is ook eigen aan verdedigers. Die zijn altijd iets minder populair dan de aanvallende spelers van een team.”
Het paar is al samen van Alderweirelds tijd bij Ajax. “Ik zat nog op school voor mijn studie schoonheidsspecialiste en werkte bij in het kapsalon van mijn moeder. We leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend. Ik wist niet dat hij een voetballer was. Natuurlijk zag ik op zijn Facebook foto’s van wedstrijden met publiek. Pas toen mijn nonkel zijn naam hoorde, sprak die mij aan. Hij kende Toby Alderweireld wél.”
Gevoelige man
“In Madrid had Toby het soms moeilijk omdat hij niet altijd speelde. Waar ik het in begin wel moeilijk mee had was dat ik hem vaak moest delen. Als hij thuis in België was moest ik hem delen met vrienden en familie.”