Een jaar na Genk aast Ngadeu ook op de scalp van Roma
Vorig seizoen schakelde hij met Slavia Praag in deze fase van de Europa League KRC Genk uit. Nu wil Michael Ngadeu (29) met AA Gent hetzelfde doen tegen AS Roma. Wat we nog meer geleerd hebben van de Kameroener: Hugo Broos is God en plassen is niet altijd
Michael Ngadeu bekijkt ons alsof we hem gevraagd hebben of de aarde nu plat of rond is. Nochtans vonden we het antwoord op onze vraag niet zonneklaar. “Of je het meest genoten hebt van de Afrika Cup-winst met Kameroen in 2017 onder Hugo Broos of het Europese stuntparcours met Slavia Praag vorig jaar?” Niet iedereen houdt er immers een sterke band met zijn geboorteland op na. Ngadeu - die begin deze week op sociale media nog een emotionele post plaatste na de etnische aanslagen tegen kinderen in het westen van het land - dus wel. “Die gewonnen Afrika Cup, daar gaat niets boven. Toen niet en in de toekomst niet. Of ik geen nieuwe dromen heb? Je stopt pas met dromen als je dood bent.” (lacht) Maar hét hoogtepunt heeft de verdediger dus wel al achter de rug.
Straatvoetballer
Ngadeu’s carrière is gestoeld op dromen. In Kameroen was hij een straatvoetballer, lid van een gezin waar studies belangrijker waren dan voetbal. “Mijn moeder heeft nog maar één match van mij in het stadion gezien”, vertelt hij. “Mijn debuutmatch met de Kameroense nationale ploeg (in september 2016 tegen Gambia, nvdr.). Maar ze heeft er vrede mee dat ik profvoetballer geworden ben: ze volgt en steunt me. In het begin was ze niet zo enthousiast.” Ngadeu verwijst naar zijn periode in Duitsland, het land waar hij zijn studies burgerlijk ingenieur zou afronden en net als zijn broers en zussen - die uitgegroeid waren tot ingenieurs en andere architecten zijn professioneel leven zou inzetten. Voetballen deed hij voor het plezier bij amateurclub en toenmalige achtsteklasser Kirchhörder SC. Daar liep het zo goed dat Ngadeu werd opgemerkt door andere clubs. Als semiprof bij het tweede elftal van Nürnberg trok hij naar het Roemeense FC Botosani om het er definitief als profvoetballer te proberen. Dat lukte. Slavia Praag plukte hem er in 2016 weg. In Tsjechië groeide hij uit tot de sterkhouder achterin. De climax kwam vorig jaar: Slavia schakelde in de Europa League Genk en Sevilla uit om pas in de kwartfinales te sneuvelen tegen Chelsea, de latere winnaar.
Twee goals in twee matchen
“Als ik die ervaring in één woord zou moeten beschrijven, zou ik fantastisch kiezen”, aldus Ngadeu. “Al hadden we ook tegen Chelsea kunnen winnen. Nu ja, ik scoorde tegen Sevilla, het matchverloop was enorm spannend (in de verlengingen ging het van 2-3 naar 4-3, nvdr.) en de ontlading nadien was enorm.” Enkel spijtig dat de verdediger het feestje in de kleedkamer moest missen. “Ik moest naar de dopingcontrole gaan. Enig probleem: ik kon echt niet plassen. Ik begon water, water en nog meer water te drinken, maar het heeft meer dan anderhalf uur geduurd eer ik kon gaan. Sindsdien ken ik de truc: als je naar de dopingcontrole moet, ga tijdens de rust dan niet naar het toilet.” (lacht)
Het Europese parcours deed Ngadeu opvallen. Fulham wou hem, Montpellier ook. “Maar AA Gent kwam me in die zomer tijdens de Afrika Cup scouten. Ik informeerde me bij Sébastien Siani (ex-STVV, nvdr.) en Arnaud Sutchuin (die ook de Belgische nationaliteit heeft, nvdr.) en ik was snel overtuigd.”
De Kameroener ging zo Simon Deli achterna, die net naar Club Brugge was getransfereerd. De twee leerden elkaar kennen bij Slavia en werden vrienden. “Fout”, zegt Ngadeu. “We waren veel meer dan dat: broers. Begin deze week ben ik nog gaan eten bij hem en zijn gezin. Dan praten we over alles en plagen we elkaar. Ik vroeg Simon bijvoorbeeld waarom het zo lang duurde eer hij afgelopen weekend Waasland-Beveren kon verslaan, maar een duidelijk antwoord had hij niet.” (lacht) Ngadeu’s start in België liep voorspoedig: twee goals in zijn eerste twee matchen, het aura gecreëerd van een niet te passeren rots, belangrijk in de kleedkamer en enorm solide. Als je z’n wekelijks foutje buiten beschouwing laat toch. “Je bent niet de eerste die dat zegt. Ik denk dat het een concentratieprobleem is. Het is iets wat ik uit mijn spel moet krijgen als ik beter wil worden. Als God het wil natuurlijk. Voor elke match maak ik een kruisteken en doe ik een gebed aan de zijlijn. Dat helpt me.”
Geen beelden van Dzeko
Ngadeu combineert zijn religieuze overtuiging met een gezonde portie zelfvertrouwen. Of hoe zou je anders iemand omschrijven die zijn ploeg vijftig procent kans geeft om AS Roma uit te schakelen? “Waarom zou dat te veel zijn?”, kaatst hij de bal terug. “We hebben in 2020 nog maar één keer punten verloren (1-1-tegen Anderlecht, nvdr.) en hebben de vorm te pakken. De coach zegt dat wij van niemand schrik moeten hebben: niet in België en niet in Rome. Zeker als we ons voetbal spelen.” En uitgaan van eigen sterkte. “Wat ik nooit doe, is beelden bekijken van mijn rechtstreekse tegenstander. Waarom? Edin Dzeko is toch niet de enige speler die kan scoren? En wat als hij net tegen mij iets anders dan gewoonlijk doet? Neen, je fixeert je kapot tijdens zo’n individuele analyse. Voetballen doe je collectief. Zo zijn we ook in deze 1/16de finales beland. En we willen nog zo ver mogelijk doorgaan.”