Italiaanse regering vecht om de ‘kleine cijfertjes’

ROME - De Italiaanse coalitieregering van de extreemrechtse Lega en de populistische M5S hield gisteravond crisisberaad over de begroting, en dan vooral over de vraag hoe groot het begrotingstekort mag worden.

Het Italiaanse kabinet kwam gisteravond bijeen om te bepalen wat de streefcijfers voor het begrotingsjaar 2019 worden met betrekking tot het begrotingstekort, de overheidsschuld en de economische groei van Italië. Op het spel stond ook de positie van minister van Economie en Financiën Giovanni Tria. Vanuit de populistische Vijfsterrenbeweging (M5S) wordt almaar meer druk uitgeoefend op Tria – een technocraat zonder politieke ervaring – omdat die de uitvoering van verkiezingsbeloften zou dwarsbomen. M5S-leider en vicepremier Luigi di Maio wil dat er volgend jaar een begrotingstekort van 2,4 procent van het bruto binnenlands product komt.

Honderd miljard per jaar

De vorige Italiaanse regering had met Europa nog een tekort van 0,8 procent afgesproken. Dat was inmiddels al opgetrokken tot het dubbele. Tria zelf wilde nog tot 2 procent gaan maar dat zinde M5S niet. Die wil haar beloftes van een basisinkomen, het terugdraaien van de verhoogde pensioenleeftijd en meer investeringen met het oog op jobcreatie uitvoeren. Ook de extreemrechtse Lega schaarde zich de voorbije dagen achter de eis van M5S. De fractievoorzitter van de Lega in de Italiaanse volksvertegenwoordiging, Riccardo Molinari, dreigde volgens persbureau ANSA dat “we een andere minister van Financiën vinden als Tria niet langer aan ons project meedoet”. De discussie over cijfers achter de komma gaat in feite over vele miljarden. Maar vooral ook over de geloofwaardigheid van Italië als euroland, en in de waarneming van de financiële markten.

Als de Lega en M5S alle beloften uitvoeren waarmee ze de verkiezingen wonnen – inclusief de vlaktaks – zou dat volgens waarnemers honderd miljard euro per jaar extra kosten. Italië heeft momenteel een overheidsschuld van 131,5 procent van het bbp. Plannen voor beperkte hervormingen zouden toch nog extra uitgaven tussen 20 en 30 miljard veroorzaken. De vraag is of Europa en de financiële markten waar Italië gaat lenen dat pikken.