WK-medaille en Spelen na een hartinfarct
Het is niet altijd kommer en kwel. Een apart en verrassend verhaal komt uit Nederland, waar baanwielrenster Shanne Braspennincx na een geschiedenis van hartritmestoornissen zich alsnog plaatste voor de Olympische Spelen van 2016 in Rio .
Baanwielrenster Shanne Braspennincx had op haar 17de al hartritmestoornissen maar groeide er doorheen. Ze reeg de prijzen en medailles aan mekaar bij de jeugd. Ze maakte grote sier met gouden, zilveren en bronzen medailles op Nederlandse en Europese kampioenschappen keirin en (team)sprint. In februari 2015 won ze toch nog zilver op het WK, maar in juli werd ze getroffen door een hartinfarct tijdens een trainingskamp in de VS. Ze trainde op dat moment volop voor een selectie voor de Spelen in Rio. Braspennincx: “Ik had ‘s ochtends nog een wedstrijd gewonnen en stond zelfs in de finale, maar ik voelde me niet goed. Als sporter ben je gewend tot het uiterste te gaan, je hebt een hogere pijngrens. Eigenlijk wilde ik de finale ‘s avonds nog gewoon rijden, maar ze werd afgelast wegens de regen. Dat is mijn geluk geweest. Die nacht had ik veel pijn, werd een paar keer wakker, had een raar gevoel in mijn linkerarm. Ik was aan het zweten, was misselijk. Hoewel ik zelf twijfelde, drong mijn coach aan om naar het ziekenhuis te gaan. Daar constateerden de artsen dat ik de vorige dag al een hartinfarct had gehad. Mijn kransslagader zat voor 99% dicht. Op dat moment kon ik het eerst niet geloven, het is zo onwerkelijk als je op 24ste een hartinfarct krijgt.”
Een stent slibde binnen de kortste keren opnieuw dicht. Een nieuwe behandeling volgde en pas daarna was revalidatie mogelijk. Met toestemming van de medische staf haalde ze nog een olympische selectie binnen, als reserve. Op het EK in 2017 en het WK in Apeldoorn volgden er opnieuw een bronzen en een zilveren plak op de teamsprint. Ondertussen is Braspennincx ook ambassadeur van de Nederlandse Hartstichting.