“Niet die medicatie heeft zijn leven veranderd, wel Vijftig Tinten Grijs”
Vermassen haalt drie uur lang snoeihard uit, maar Hardy geniet
“Renaud Hardy is geen seriemoordenaar geworden omdat hij de verkeerde pillen slikte, maar omdat hij een psychopaat is.” Volgens de advocaten van de slachtoffers is Hardy voor de volle 100 procent toerekeningsvatbaar. Al de rest is “fakenews” en “pseudowetenschap”. De rode draad in hun pleidooien: wat Hardy gedaan heeft, is nog nooit vertoond in ons land. “Hij is gevaarlijker dan Ronald Janssen”, zei Jos Vander Velpen. “Stop hem in een cel en gooi de sleutel zo ver mogelijk weg”, zei Jef Vermassen. Vijf minuten heeft hij zijn mond kunnen houden, Renaud Hardy. Voorzitter Dirk Thys had hem nochtans gewaarschuwd: “Eén kik en ik zet u uit de zaal.” Maar het was sterker dan hemzelf. Een onweerstaanbare drang. Niet om te moorden dit keer, wel om zich met alles en iedereen te moeien. Dik drie uur had advocaat Jef Vermassen, die actrice Veerle Eyckermans bijstaat, nodig om Hardy neer te zetten als een sluwe, perfect georganiseerde, sadistische seriemoordenaar. Even interessant als zijn pleidooi was het schouwspel dat zich intussen achter zijn rug afspeelde: Hardy die Vermassen vaak gelijk gaf. “Just, jaja, klopt, groot gelijk, das waar, meneer Vermassen.”
Het was niet zijn gebruikelijke show die hij opvoerde. Geen opengesperde ogen, geen spastische karatebewegingen, geen Tourette-syndroom. Wel een Hardy die oogcontact zocht met de zaal en dan op zijn oor tikte. Zo van: nu wordt het interessant. Een Hardy die de weidse gebaren van Jef Vermassen imiteerde. Die met zijn ogen rolde wanneer hij met de Amerikaanse seriemoordenaar Ted Bundy vergeleken werd, en die breed lachte toen zijn IQ van 123 ter sprake kwam. Hij genoot, zoveel was duidelijk.
Felicitaties voor de jury
Wat Jef Vermassen te vertellen had, was minder grappig. Negen eigenschappen van een psychopate seriemoordenaar somde hij op en – het moet wel lukken – Renaud Hardy heeft ze allemaal. “Narcist? Check. Manipulator? Check. Komediant? Check. Levensgevaarlijk? Dubbelcheck”, zei Vermassen, die de juryleden feliciteerde omdat ze het filmpje van de moord op Linda Doms doorstaan hadden. En nooit meer zullen vergeten.
De passage van de Gentse neuroloog Chris van der Linden, die de moordzucht van Hardy op zijn Parkinsonmedicatie stak, lag Vermassen nog altijd zwaar op de maag. “Pas zijn medicatie aan en hij zal geen moorden meer begaan: ik viel van mijn stoel toen ik dat hoorde. Andere medicijnen zullen zijn scheefgetrokken persoonlijkheid nooit rechttrekken. Hardy blijft tot zijn laatste dag een criminele psychopaat.”
“Als het aan Hardy lag, dan rouwden we vandaag om vier doden. Maar mijn cliënte werd gered door een goed beveiligd huis en Veerle Eyckermans werd gered door haar buren”, zei Walter Damen, die Annie H. bijstaat, tegen de jury. “U hebt de plicht om ervoor te zorgen dat dit nooit meer kan gebeuren. Een internering biedt die garantie niet: dat is een ticket naar een snelle vrijlating. Daarom, meneer Hardy, als je nog een beetje respect wil herwinnen, vraag dan aan de juryleden dat ze u nooit meer vrijlaten.”
Le petit Jésus
“Hij is vierdubbel verslaafd: aan drugs, macht, seks en moorden”, zei Jef Vermassen. “Altijd heeft hij de touwtjes in handen, altijd leidt hij de dans. Met als summum zijn seksslavin Doris, die hij aan een leiband over straat trekt. Zit, kruip, sta op, kleren uit, kleren aan… De plicht van de vrouw is zwijgplicht, haar enige recht is het aanrecht. Zijn advocaat spreekt hij niet aan met meester, maar met raadsheer. Want hij is de enige meester in zijn heelal.” “Niet zijn medicatie, wel het boek ‘Vijftig Tinten Grijs’ heeft zijn leven veranderd”, ging Vermassen verder. “Hij geeft het zelf toe: daarna is hij beginnen te experimenteren. Met tepelklemmen, met dildo’s, met sjaaltjes. Voor de wurgseks. Dat is de totale macht: hij beslist of je sterft of niet.” “De manier waarop hij vrouwen rond zijn vinger windt, is du jamais vu. Hoe hij er zelfs in de gevangenis in slaagde om een vrouwelijke cipier te masseren en hoe hij de vrouwelijke commandant in Sint-Gillis met vunzige praat opvrijde, je houdt het niet voor mogelijk”, zei Vermassen, die uit een brief van Hardy aan de vrouw citeerde: “J’ai un petit problème dans le pantalon avec le petit Jésus.”
Hardy zat te glunderen. “Ik ben nogal een keirel hé”, zag je hem denken.