De 687 van 2014
HALEN -
Het is lang zoeken naar een sport waarbij de winnaars met de hele familie op de foto verschijnen. Zelden ziet men een gloriërende hinkstapspringer meteen na het goud poseren met verwanten tot op het niveau van achterneven. En het is ook nog wachten op de eerste Formule 1-piloot die op het ereschavot z’n ouders en aangetrouwde nonkels onder de champagne spuit. Niet zo echter in de duivensport. Daar is het de gewoonste zaak van de wereld dat niet de winnaar zelf prominent in beeld komt (zeg maar de duif), maar wel de eigenaar van de winnaar. Plus wie er op dat moment toevallig in de buurt is. Wellicht begrijp ik de duivensport niet ten volle, een bezigheid met gevoeligheden die in de rest van de samenleving onbekend zijn.
Af en toe gebeurt het in het provinciaal voetbal. Dan bezoekt de fotograaf daags na de overwinning de sterspeler van de ploeg, waarna die poseert in het pasverworven bankstel in de pasgebouwde doorzonwoning. Niet zelden duikt dan ook de jonge blonde vriendin op, en als het een beetje meezit ook de dwergschnauzer van het koppel. Maar zo bont als in de duivensport maken zelfs lokale voetballers het niet; bij hen maken we kennis met een paar generaties bloedverwanten in één beeld. Zo ook bij Jef, die op z’n 77ste zijn eerste overwinning boekte. Tenminste, de duif van Jef deed dat. Die heet enigszins teleurstellend ‘de 687 van bouwjaar 2014’ en valt met een beetje geluk onderaan in beeld te zien. Een klein stukje er van, en ik vrees de onderkant.
Dat is eigenaardig, want volgens mij is de duif net de aanleiding tot de foto. Die heeft het hele traject van Chevrainvilliers tot Halen zonder noemenswaardig geklaag afgelegd, toch een goeie 350 kilometer. In vogelvlucht. Om dan uiteindelijk ter grootte van enkele grijze pixels op een foto in de krant te verschijnen. Jef zelf staat overtuigender in beeld, alsook zijn vrouw, dochter en kleindochter. Van die laatste twee valt te voorspellen dat ze zelfs niet langer in de onmiddellijke omgeving van het duivenhok van ‘de 687 van bouwjaar 2014’ wonen, dus hun aanwezigheid lijkt me geen toeval. De man in het midden is buurman Maurice (dag Maurice), en uit mijn onderzoek naar foto’s van winnende duiven wordt duidelijk dat het gebruikelijk is dat buurmannen van winnende duiven(eigenaars) ook regelmatig meeposeren. Dat kan ik nog begrijpen. Uiteindelijk is het wel hun veranda die jarenlang onder het spervuur van duivenstront heeft gelegen. Ik vind, dan mag je meegenieten.