“Dit was mijn kans, redelijk
Jasper Stuyven laat zich vloeren door Zwitser Dillier
1.232 watt trappen op een helling van acht procent en dat na 212 kilometer in de aanval te hebben gereden. Straf, maar net niet goed genoeg voor de zege. De Zwitser Silvan Dillier klopte onze landgenoot Jasper Stuyven in een sprint bergop. “Ik ben heel ontgoocheld, al moet ik toegeven dat de beste hier gewonnen heeft.”
Een klop van ongeloof op zijn stuur om dan twintig meter na de finishlijn op de grond te gaan zitten. Het neeschuddende hoofd verstopt tussen de bezweette armen, het middenrif druk pompend op zoek naar lucht. Als huilen zonder tranen en geluid bestond, dan deed de 25-jarige Jasper Stuyven dat twee minuten lang na de finish op de warme tarmac van Calabrië. “Redelijk klote”, waren zijn eerste woorden om de ontgoocheling te uiten. Stuyven kwam, maar niet rap genoeg om de BMC’er van de zege te houden. “Verschrikkelijk. Dit was dé kans om in deze Giro te scoren. Alles liep perfect. Ik raakte met enkele sterke beren voorop, we hielden het jagende peloton op afstand... Het is alleen zo zonde dat ik het niet afmaak.”
Vooraf aangestipt
Toen we bij Stuyven voor de start van de Giro peilden in welke etappe hij een kans zag om te scoren, stipte hij de tweede (3de plaats) en de zesde rit aan. “Al is die klim in de finale van rit zes misschien te lastig.” Het werden profetische woorden. “Ik wist dat die slotkilometer aan 8 procent omhoog pittig zou worden. Was het maar 5 à 6 procent, was ik redelijk zeker geweest. Maar Dillier is ook wel rap en sterk. Hij rijdt wel vaker ereplaatsen op zulke aankomsten... Ach, ik moet toegeven dat hij gewoon beter was.” Beter of misschien gewoon slimmer? Op 5,7 kilometer van de streep plaatse Stuyven een aanval. Kostte die verspeelde energie hem de zege? “Neen. Dat was afgesproken met Postlberger en Dillier. We wilden die Androni-renner (Andreeta, nvdr.) kwijtspelen. Die had niet altijd even hard meegewerkt onderweg. Ik heb mij op die aanval zeker niet doodgereden. Misschien had ik de sprint zelf moeten aangaan? Misschien had ik dichter op zijn wiel moeten zitten? Ik kan hier nog uren naar een oorzaak zoeken, de feiten zijn wat ze zijn.”
Feit is dat Silvan Dillier 80 centimeter eerder over de meet bolde dan Stuyven. Een fractie, maar het maakt een gigantisch verschil: geen pure glorie, wel diepe ontgoocheling. Hoe hoog zijn wattages in de sprint ook waren na vijf uur in de aanval te hebben gereden, Stuyven was de pineut van de dag. Zeker omdat hij met Mads Pedersen nog eenploegmaatmeehadindevlucht van vijf. De 21-jarige Deen reed zich de broek van het lijf voor zijn kamergenoot. De tweede plaats is dan een karige beloning voor al dat werk.
Een zege in Terme Luigiane had voor Stuyven veel kunnen goedmaken. Het voorjaar, bijvoorbeeld. De vierde plaats in Roubaix was een mooi slot, maar hij had meer van de klassiekers verwacht. Een na het eten van niet doorbakken vlees opgelopen E.coli-bacterie bleek achteraf de boosdoener. Ook de voorbije week was de frustratie niet vaak veraf. Trek-Segafredo heeft met Nizzolo en Stuyven twee sprinters mee. Nizzolo is Italiaans kampioen en dus publicitair aantrekkelijk in de 100ste Giro. Maar de Italiaan rijdt door een knieblessure in februari nog niet op volle kracht. Op elke molshoop wordt hij zonder pardon gelost, maar toch trekt de ploegleiding tijdens de tactische bespreking vaker de kaart van de Italiaan dat de in topvorm verkerende Leuvenaar. Mede door die tactische dwaling staat Stuyven maar tweede in het puntenklassement op drie punten van Gaviria. “Maar ik geef die puntentrui nog niet op.”
Vandaag opnieuw?
Er komen voor Stuyven in deze Giro nog kansen om een rit en of de puntentrui te veroveren. Vandaag bijvoorbeeld, al is de vraag hoe zijn jonge benen hersteld zijn van die 212 kilometer in de aanval. Ook zaterdag en in etappes twaalf en dertien zijn mogelijkheden. “Pfft... Dat zeiden ze vorig jaar na die tweede rit in de Tour ook, maar ik heb nadien geen enkele kans meer gezien.”