“Ieren drinken tot ze van hun kruk vallen”
DUBLIN/HASSELT - Als iemand het etiket ‘Limburger en wereldburger’ verdient dan Kristof Mangelschots wel. De reispas van de Hasselaar komt bladzijden te kort: Swansea – Luxemburg – Krakau – Rotterdam – Hongkong – Edinburgh - Istanboel – Dublin – Boston – Edinburgh – Canada – India – Londen – Frankrijk en opnieuw Dublin als laatste halte. Afgelopen zaterdag gaf hij er het jawoord aan de Ierse Aoife Carey. Toch is Mangelschots niet zeker dat er nu een einde komt aan zijn zwervend bestaan. “Ik weet nog altijd niet of ik ergens lang kan aarden.” Nu nog is het niet eenvoudig om Kristof – Mangel voor de vrienden – op een plek aan te treffen, laat staan om een interview te plannen. Luxemburg, Londen, Parijs en Dublin vullen nagenoeg wekelijks de lege plaatsen in zijn agenda in. Hij heeft zo’n job waarvan zijn vrienden zich afvragen: Oké, maar wat is het nu eigenlijk? “Tja, ik werk als global accountmanager voor Multifonds, een softwareleverancier voor bedrijven die zich richten op investeringsfondsen.”
Dat klinkt als iets waar veel geld bij komt kijken.
“Klopt. Het gaat om grote sommen geld waarvan de verhandelingen voornamelijk gebeuren via onze software. Mijn voornaamste focus is ervoor zorgen dat de klanten tevreden zijn, dat ze de software op een optimale manier gebruiken. Momenteel ben ik verantwoordelijk voor drie van onze grootste klanten – BNP Paribas, Northern Trust en GAM. Die zijn elk goed voor verschillende miljoenen euro in omzet. Regelmatig reis ik van hoofdkantoor naar hoofdkantoor. Vandaar de vele verplaatsingen.”
Verdient uzelf veel geld?
“Wat antwoorden anderen in deze rubriek daarop?” ( lacht) “Zonder in detail te treden, is het een getal met 6 cijfers op jaarbasis, uitgezonderd bonussen. Dat is meer dan in België, maar er komt ook veel verantwoordelijkheid bij kijken. Bovendien gaat al snel 50 procent naar de belastingen en nog eens 2.000 euro per maand naar een appartement in het financiële centrum van Dublin.” “Natuurlijk verdient het goed, maar vergeet niet dat het leven hier veel duurder is. Bovendien ben ik dagelijks snel van ’s morgens vroeg tot 19 à 20 u op mijn werk en thuis klus ik nog bij. Afhankelijk van de klanten kan het aantal vliegreizen per jaar oplopen tot 100 vluchten. Gemiddeld verblijf ik meer dan 100 dagen in een hotel.”
Zoveel reizen, is dat nog plezant?
"Absoluut. Ik ben niet echt iemand die dag in en dag uit van 9 tot 17 u op een bureau kan werken. Deze job heeft veel variatie. Het vele reizen heeft als voordeel dat ik ook in contact kom met verschillende culturen en gebruiken. Zoals vorig jaar India om daar met ons lokaal team te werken. Het helpt om beter hun werkgewoontes en gebruiken te begrijpen. Dan neem je betere beslissingen. Een ander voordeel aan het vele reizen is dat ik getrouwheidspunten kan gebruiken voor wanneer wij met vakantie gaan. Dat houdt Aoife ook tevreden.”
Zoveel onderweg, nooit eenzaam?
“Nooit. Ik ben nogal sociaal. In Hongkong kreeg ik negen maanden een appartement toegewezen, maar ik heb naar een hotel gevraagd. Ik wil me niet opsluiten. In een hotel moet je wel naar buiten. Ook heb ik de afspraak met mijn ouders dat wanneer ik langer dan drie maanden weg ben, ze me moeten komen bezoeken.”
Wat vindt uw vrouw van al die uithuizigheid?
“We hebben elkaar in Edinburgh leren kennen. Toen deed ik deze job al. Ze wist dus wat haar te wachten stond. Natuurlijk gaat het wat moeilijker als ik lange tijd van huis ben. Maar nu blijft dat beperkt tot maximum enkele weken. Meestal ben ik wel thuis tijdens de weekends.”
Is Dublin het eindstation?
“Moeilijk te zeggen. Ook al ben ik nu al vier jaar hier. Aan de ene kant, ja. Omdat ik hier met Aoife nu een leven kan uitbouwen. Ierland is niet ver van België en Dublin is een goede plek om te wonen. De werksfeer hier staat mij aan. Hier zaken doen is veel gemoedelijker, dat gebeurt regelmatig op café. Kom een pint drinken en het raakt wel opgelost. Heel anders dan in Luxemburg bijvoorbeeld waar alles zeer officieel moet verlopen.”
Anderzijds?
“Ik heb veel gereisd de laatste tien jaar. Eigenlijk weet ik niet of ik lang op een plaats kan aarden. Kinderen kunnen de kwestie helemaal doen omslaan. We zien wel. Hier woon ik graag: op vijf minuten wandelen van mijn werk en in Dublin is altijd wel iets te doen. Op café gaan, is plezant hier. Het is ook de normaalste zaak om dat hier alleen te doen. Wat ik soms ook doe: vanaf 17 u met een boek op café.”
Guinness drinken dan?
“Ook. Ik ben zelfs Guinness-ambassadeur. Al stelt het niet veel voor. Gewoon zoveel mogelijk volk mee naar het museum nemen en je krijgt de titel. Opvallend is hoeveel Ieren drinken: tot ze van hun kruk vallen. Vroeger sloten de pubs om 1 uur, dat is grotendeels anders nu. Iedereen gaat vanaf 17 u op café om tegen 23 u nog de laatste trein naar huis te halen. Bijgevolg ligt het drinktempo hoog. Nog typisch: je raakt hier snel aan de praat met wildvreemde mensen. En je raakt niet meer
Op Ierse trouwfeesten betaalt iedereen zelf zijn drank. Anders haalt niemand het avondfeest
Kristof Mangelschots
weg wanneer je een rondje geeft. Niet voordat iedereen je die pint teruggetrakteerd heeft.”
Je hebt op zoveel plaatsen gewerkt: wat is uw favoriete bestemming?
“Moeilijk te zeggen. In Edinburgh had ik hetzelfde gevoel als in Dublin. Net zo gemoedelijk. Hongkong heeft dan weer een totaal andere mentaliteit. Gezichtsverlies lijden, is daar het ergste wat er is. Bijna niemand durft er beslissingen nemen. In de VS is het dan weer het tegenovergestelde: ze zeggen gewoon wat er op hun lever ligt.”
Naar verluidt was u een topgids in Auschwitz?
“Op het einde was ik er beter dan de plaatselijke gidsen.” ( lacht) “Voor mijn vorig werk pendelde ik tussen Luxemburg en Krakau. Elke keer iemand mij in Polen bezocht, gingen we naar Auschwitz. Niet fijn, maar je moet het gezien hebben. Als er dan iemand naar daar kwam om mij te zien, kon ik toch moeilijk zeggen: Ga vandaag maar zonder mij naar Auschwitz. Dan zag ik ze nog een dag minder. Zo ben ik er zeven keer geweest. Het opent de ogen en laat de fouten uit het verleden zien.”
U bent nu net getrouwd. Gefeliciteerd. Verschilt een Iers trouwfeest met een in België?
“Ierse trouwfeesten zijn over het algemeen levendiger. Ze duren ook langer dan in België. Ook is er iets meer drank bij betrokken. Maar de drank is niet gratis op het feest. Anders zou de bar gewoon volledig leeggedronken worden en haalt niemand nog het avondfeest. De meeste huwelijksfeesten beginnen op vrijdagavond met het proeven van de eerste Guinness en gaan tot maandagmorgen door met een afsluiter in de lokale pub met een laatste Guinness.”
Stevig. En de huwelijksreis gaat naar ...?
“Dubai en Malediven.”
Goede reis.