Op voeding
Ze worden steeds jonger, de leerlingen die hun school voor de rechtbank dagen. Een vijfjarige pikt het niet dat het in zijn school voortaan verboden is om koeken naar school mee te brengen. Of eigenlijk is het de vader die dit niet kunnen vindt en een rechtszaak is begonnen. Strijdig met de universele verklaring van de rechten van het kind, meent hij. En hij eist prompt 250 euro per dag dat de koek thuis moet blijven.
Drastisch, maar nog steeds iets minder drastisch dan de moeder die haar kind van school liet veranderen, omdat haar spruit geen waters met een smaakje mocht meebrengen. “Mijn kind lust geen gewoon water”, stelde ze. Een voedingsdeskundige vond dat een kind dat geen water lustte een kwestie van opvoeding was. Misschien is dat wel zo. Wat is dat, iets niet ‘lusten’? Tegenwoordig wordt er zo vaak overal suiker in gestopt dat we onze smaakzin verliezen. Voor alles wat afwijkt, want niet genoeg gesuikerd, wordt al snel de neus opgehaald. Ook wie voortdurend Cola Zero drinkt, brengt zijn smaakpapillen van de wijs. Water met een smaakje hoeft niet eens suiker te bevatten om een afkeer te ontwikkelen van iedere smaak die wat harder, bitterder of ongewoner is. Maar is het wel de taak van de school om kinderen ook op het gebied van voeding op te voeden? Ik vraag het me af. Een school moet kinderen ontwikkelen, hen dingen leren en prikkelen. Dat is al een hele opgave. Moet je als leerkracht daarboven op de corrigerende opvoeder zijn, die moet invullen wat ouders nalaten? Of waar ouders gewoon een andere mening over hebben?
Mijn kinderen zaten lang op een school waar snoep, chips en frisdrank verboden waren. Thuis konden ze zich daar ontzettend druk over maken, hun verontwaardiging larderend met verhalen over leerkrachten die in de leraarskamer wél volop chips en taart naar binnen sloegen. Als ouder pas je je aan de regels van de school aan, vond ik, of je zoekt een andere school op. Maar of zo’n verbod een interessante manier van opvoeden is, betwijfel ik. Opvoeden is meer dan verbieden. Opvoeden betekent het aankweken van een houding die kinderen tot mensen maakt die zelf kunnen oordelen wat goed en slecht is en die daarnaar leven. Een verbod op school ontslaat ouders van die opvoedingstaak. ‘Het is zo, omdat het niet mag, punt’. Er komt weinig opvoeding kijken bij een ouder die een verbod op snoep volledig in de schoenen van de school kan schuiven. Opvoeding betekent je kind leren aanvaarden dat er geen snoep mee naar school gaat omdat dat beter is, zelfs als het beste vriendje of vriendinnetje wél snoep mee heeft.
Als ouder pas je je aan de regels van de school aan
aan