“Ik heb nog nooit zo veel tv gekeken als nu”

35-jarige agente over virussen, olympische perspectieven en gin-tonics

“Het uitstel van de Spelen blijft een drama voor mij. In Parijs 2024 zal ik 39 jaar zijn. Te oud.” Delfine Persoon

Ook het hectische leven van Delfine Persoon (35) - topbokser, politieagente, bouwpromotor, clubuitbaatster, partner… - wervelt dezer dagen net iets minder dan anders. “Ik kan zelfs voor het eerst samen met Filiep rustig genieten van een film. En van een gin-tonic”, aldus de Sportvrouw van het Jaar 2015.

OVER DE CORONACRISIS

“Ik onderhoud mijn conditie door veel te lopen en veel te fietsen. Kracht probeer ik op peil te houden door thuis te oefenen met een krachtbal, door met kleine gewichtjes te werken of door te meppen tegen een bokszak aan onze treurwilg. In theorie zou ik mijn eigen zaal mogen gebruiken voor echte bokstrainingen - met partners en sparring - maar dat doen we niet. Andere boksers van de club willen dat dan ook, waardoor we alle controle kwijtspelen over wie de zaal gebruikt.”

OVER (EEN BEETJE) ANDERS LEVEN

“Denk nu niet dat ik me verveel. Ik werk voltijds bij de politie en ben bezig met een project rond een nieuwe zaal. Ik doe het papierwerk, ondertussen bemant Filiep de keuken. Zonder wedstrijd in het vooruitzicht moet ik net iets minder op mijn voeding letten. Ik drink al eens een gintonic en sneukel wat meer. Momenteel zit ik rond de 59 kilo. Met het ouder worden, zo merkte ik tijdens mijn laatste kamp, verlies ik aan kracht. Daarom zullen we overstappen van de -60 kg naar de -57 kg. Maar het klopt dat mijn hectische leven rustiger is geworden. Filiep en ik hebben tijd om samen te eten of om te genieten van een filmpje. Ik heb nog nooit zo veel tv gekeken als nu.”

OVER HAAR LONGONTSTEKING

“Een week of drie heb ik de gevolgen van die longontsteking (tijdens het olympisch kwalificatietornooi midden maart, red.)

duidelijk gevoeld. Zelfs nu ben ik nog wat sneller moe dan normaal. Bovendien kampte ik toen met een nekhernia. Op mijn gewone niveau moet ik mijn tegenstander aankunnen. De dokter zei dat een ander mens met die waarden van pneumonia moeilijk uit zijn bed geraakt. (even stil) Het zij zo, jammer genoeg. ”

OVER HET UITSTEL VAN TOKIO 2020

“Dat blijft een drama. Volgend jaar ben ik 36. Voor mij is het nu of nooit. Olympisch boksen over drie ronden vraagt vooral explosiviteit en die bot af met de leeftijd. Als ik in 2012 - toen het niet mocht - of in 2016 had meegedaan, dan lagen mijn kansen veel hoger. Of ik nog hoop op de Spelen? Toch wel, maar op dit moment houdt me dat niet bezig. Zonder vaccin zullen de Spelen niet doorgaan, vrees ik. En ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat het moeilijk zal worden. Voor Parijs 2024 zal ik al 39 jaar zijn. Te oud.”

OVER (G)EEN VERLOREN JAAR

“Door mijn voltijdse job bij de politie bouw ik een extra jaar pensioenrechten op. Die gemiste kans op de Spelen en al die andere geschrapte kampen blijven frustrerend, maar in mijn gewone leven is 2020 dus géén verloren jaar, zoals bij andere atleten wel het geval is. Velen van hen hebben gelukkig wel een vast inkomen bij Sport Vlaanderen, terwijl nogal wat gewone mensen financieel moeilijke tijden kennen. Hoe zwaar deze periode mentaal ook is voor atleten, denk op moeilijke momenten ook eens aan de duizenden die hun job verliezen...”

OVER HAAR TOEKOMST

“Boksen blijft een passie. Als mijn trainer me over zes maanden een nieuwe kamp voorschotelt of er komt een tweede kans voor Tokio, ga ik er weer voluit voor. Ik besef nog steeds hoe mijn ouders op hun boerderij afgezien hebben… En dan zou ík me niet kunnen opladen voor een kamp of voor een training? Wie ooit om 5.00u ’s nachts bloemkolen heeft moeten snijden, weet hoe lastig écht werk is.”