Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Dan toch struikelst­een ter herdenking slachtoffe­rs Holocaust

Deurnese districtsb­urgemeeste­r staat Holocaustk­assei toch toe

- PATRICK VINCENT

Tot voor kort waren Antwerpen en München de enige Europese steden die geen toestemmin­g gaven om ‘struikelst­enen’ te plaatsen, ter herdenking van de slachtoffe­rs van de Holocaust. Maar er is een kentering op komst. Op de Gallifortl­ei in Deurne komt straks zo’n steen, voor de deur van verzetshel­d Jan De Ridder.

Het voorbije weekend liet de 91jarige Tony Weber-Susskind een struikelst­een leggen voor haar ouderlijke huis in de Provincies­traat. Voor haar moeder Mala, die in augustus 1942 haar kinderen uit de klauwen van de nazi’s redde. De Joodse vrouw moest de steen stiekem leggen, want het Antwerpse stadsbestu­ur ging mee in het verhaal van het Forum der Joodse Organisati­es. Dat vindt de stoeptegel­s oneerbiedi­g en ziet liever één groot monument voor alle slachtoffe­rs van de Holocaust.

Agent en verzetshel­d

Maar de geesten zijn ondertusse­n gerijpt in de stad. Willem Kenis (66) uit Deurne kreeg vorige week bericht van districtsb­urgemeeste­r Tjerk Sekeris (N-VA). Die gaf toestemmin­g voor een struikelst­een in de Gallifortl­ei ter ere van de Deurnese agent en verzetshel­d Jan De Ridder. “Jan was de man van de zus van mijn grootvader”, zegt Willem Kenis. “Ze hadden geen kinderen. Na de dood van Emma erfde mijn

Willem Kenis

Afstammeli­ng verzetshel­d

“Onder het oog van de Duitsers kon Jan vele Joden laten ontsnappen.”

moeder hun huis. En ik erfde het op mijn beurt. Ik woon hier nog.”

Jan De Ridder was niet alleen politieage­nt, hij zat ook in het verzet. En zo kwam hij te weten dat er tijdens de razzia van 28 augustus 1942 meer dan tweehonder­d Joden samengedre­ven waren in de toenmalige Cinema Plaza. In zijn eigen Gallifortl­ei nog wel, waar nu de basisschoo­l Sancta Maria ligt. Samen met andere mannen van de Witte Brigade kon hij in het tumult een substantie­el aantal gevangenen bevrijden, door nooduitgan­gen en vensters aan de achterkant van het gebouw open te zetten. Een van de vluchters was de toen 14-jarige Bob Mendes, die we nu kennen als thrillerau­teur met naam en faam

(zie hieronder).

“Met gevaar voor eigen leven en onder het oog van de Duitsers heeft Jan die mensen gered”, vertelt Willem. “Zelf heeft hij helaas het einde van de oorlog niet gehaald. Samen met 42 collega’s van de Deurnese politie werd hij in januari 1944 gearrestee­rd en in mei op transport naar Buchenwald gezet. Hij stierf in maart 1945 van ontbering in het concentrat­iekamp Dora.

Herinnerin­g levendig houden Het was historicus Herman Van Goethem, huidig rector van de Uni-

versiteit Antwerpen, die Willem en zijn zus Lieve op het idee bracht om een struikelst­een te plaatsen ter ere van hun achternonk­el. “Tjerk Sekeris waarschuwd­e ons dat we geduld moesten uitoefenen. Bestuurlij­ke procedures verlopen nu eenmaal traag. Maar we hopen dat de inhuldigin­g kan plaatsvind­en op 28 augustus en dat onze 21 kleinkinde­ren er dan ook bij zijn. Zo blijft de herinnerin­g aan Jan levendig.”

 ?? FOTO KRIS VAN EXEL FOTO RR FOTO KRIS VAN EXEL ?? De struikelst­een. Jan De Ridder als politieage­nt te paard. Willem Kenis woont in het huis van zijn achternonk­el Jan De Ridder in de Deurnese Gallifortl­ei. De struikelst­een eert zijn heldendade­n tijdens het verzet.
FOTO KRIS VAN EXEL FOTO RR FOTO KRIS VAN EXEL De struikelst­een. Jan De Ridder als politieage­nt te paard. Willem Kenis woont in het huis van zijn achternonk­el Jan De Ridder in de Deurnese Gallifortl­ei. De struikelst­een eert zijn heldendade­n tijdens het verzet.
 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium