Meer sporthallen en stickers

Het verhaal van basketbalploeg Willibies in AntwerpenNoord leest als een boek. Een stickerboek als het van hen afhangt, want alle spelers zijn nu te verzamelen in de vorm van een sticker bij de lokale Carrefour. Begonnen als spontaan grapje op café, doorgegroeid tot een paar spelertjes die door weer en wind het pleintje aan de kerk bezetten in al hun basketbalenthousiasme en geëvolueerd tot een volwaardige club met tweehonderd spelers in een eigen basketbalzaal. Die sportzaal hebben de vrijwilligers achter Willibies na maandenlang lobbyen bij de stad een paar jaar geleden tot hun beschikking gekregen. Toch barst de zaal ondertussen al uit haar voegen met tweehonderd spelers die er moeten trainen en wedstrijden spelen. Jaarlijks staan er ook zo’n honderd nieuwe toekomstige Lebrons of Jordans te trappelen voor een plekje bij de Willibies. Vaak tevergeefs. De spelers trainen volgens de secretaris van de club noodgedwongen op vijf verschillende plaatsen. In sporthallen in de buurt, verder weg of in de kleine sporthallen van scholen in de wijk. Veel infrastructuurconcurrentie heeft de club niet, want er is naast hen nog maar één basketbalclub binnen de Antwerpse Singel.

Ondertussen is er wel een knappe sporthal in Park Spoor Noord en betekent de nieuwe sporthal van SintLudgardis in de Begijnenstraat ook een enorme meerwaarde voor de sportinfrastructuur in de stad. Maar dat de ocharme enige twee basketclubs binnen de Singel het al moeilijk hebben om hun trainingen te organiseren binnen de aanwezige sportinfrastructuur, zou niet mogen. Naast schoolinfrastructuur is er ook een hoge nood aan plekken om te sporten. De stad zou in ieder geval niet enkel de Willibies blij maken met meer grote sporthallen. Met meer sportinfrastructuur krijgen er meer spelers de kans om in hun buurt te sporten, krijgen wij meer lokale ploegen om voor te supporteren en heeft de lokale supermarkt er op termijn een nieuw verdienmodel bij in de vorm van stickerboeken.