Van de Reus en Roze Balletten

Bij sommige waarnemers bestaat grote twijfel over het verhaal van ‘de Reus’. Er zijn vroeger al verhalen geweest van bekentenissen op sterfbedden, zo zeggen ze. En al meerdere figuren, tot Patrick Haemers toe, werden gelinkt aan de meest uit de kluiten gewassen deelnemer aan de raids van de Bende van Nijvel. Zo plaatsen enkele oud-gerechtsjournalisten via sociale media grote vraagtekens bij de ontwikkelingen. Ze voeren aan dat er nog geen materieel bewijs is in de vorm van vingerafdrukken of een DNA-analyse en dat de robotfoto’s vele jaren na de feiten zijn gemaakt.

Daar staat tegenover dat alle bijkomende puzzelstukjes die gevonden worden over Chris B. elke keer perfect passen in het plaatje: een verbitterde ex-rijkswachter, die destijds op de dagen van de overvallen afwezig was, een voetkwetsuur had (getuigen hadden de Reus zien hinken), de getuigenissen van twee van zijn exen, de gelijkenis met de robotfoto… Het zijn geen elementen die zekerheid bieden, maar ze maken van Chris B. onbetwistbaar een erg goede kandidaat.

Zo goed dat je niet snapt dat een en ander niet veel eerder naar boven is gekomen. Wat ons brengt bij alle complottheorieën die al dertig jaar zoveel inkt doen vloeien. Of je nu gelooft of niet in deze Reus, duidelijk is dat hij maar een uitvoerder was en dat er zwaarder wegende figuren moeten zijn geweest op de achtergrond.

In de theorieën kom je dan altijd weer tot de verbeelding sprekende figuren als voormalig premier Paul Vanden Boeynants tegen als mogelijke spinnen in het web. Met op de achtergrond Roze Balletten (een reeks vermeende seksfeesten eind jaren 70) en grootse corruptieschandalen zoals die rond Eurosystem, een foutgelopen miljardendeal met Saudi-Arabië waarvoor de toenmalige prins Albert nog officieel gelobbyd heeft. Een van de beruchte Brusselse dames uit de Roze Ballettenwereld speelde een hoofdrol in de onderhandelingen met de sjeiks. Zulke tijden waren dat. Doe daar nog wat gangsters bij, schimmige extreemrechtse figuren en een in veel mist functionerende staatsveiligheid en de cocktail is compleet.

Er is nog iets dat het allemaal nog wat ingewikkelder maakt. Het is best mogelijk dat sommigen een doofpot verkozen of het onderzoek probeerden te saboteren zonder dat ze zelf rechtstreeks met de aanslagen te maken hadden. Omdat ze liever niet hadden dat bepaalde onwelriekende zaken naar buiten kwamen, omdat diensten (zoals de rijkswacht) in opspraak zouden worden gebracht, omdat het te dicht bij hen zou kunnen komen, omdat een of ander deel van het establishment buiten schot moest blijven… Mogelijke motieven te over.

Misschien is het uiteindelijk toch alleen maar een handvol doorgedraaide ex-rijkswachters en gangsters geweest. Het spijtige is dat we met de vermoedelijke identificatie van de Reus nog niet veel opschieten.