Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Kritisch voor Macron, maar tóch premier
Rechtse Edouard Philippe moet president aan parlementaire meerderheid helpen
Edouard Philippe (46), burgemeester van Le Havre en parlementslid voor Les Républicains, is gisteren door president Macron aangesteld tot premier. Een gedurfde, maar tegelijk zeer slimme keuze met het oog op de komende parlementsverkiezingen.
Met zijn 46 jaar wordt Edouard Philippe de op één na jongste premier ooit van Frankrijk (enkel Laurent Fabius was nog jonger, 37, toen Mitterrand hem in 1984 benoemde). Net als Macron studeerde hij aan de Parijse eliteschool ENA, waar hij militant was voor toenmalig socialistisch premier Rocard. Maar al snel zag hij meer toekomst in de centrumrechtse Alain Juppé, van wie hij de woordvoerder werd tijdens diens mislukte greep naar de partijnominatie voor het presidentschap.
De keuze voor Philippe is gedurfd, want de voorbije jaren spaarde de man zijn kritiek niet op Macron. “Wie is Macron?”, schreef hij in een column. “Voor sommigen, onder de indruk van zijn verleidingskracht en zijn hervormingsretoriek, is hij de onwettige zoon van Kennedy en Mendès France. Ik betwijfel dat. De eerste had meer charisma, de tweede meer principes.” Hij vergeleek Macron met Brutus (die Caesar een mes in de rug stak) en noemde hem “iemand die van alles belooft, met de verve van de jeugdige veroveraar en het cynisme van de ouwe rot”.
Bokser
“Och, Philippe is een bokser, en die halen graag eens flink uit”, vergoelijkt zijn omgeving die woorden. Drie keer per week trekt de nieuwe premier, die in 2002 bijna slaags raakte met Nicolas Sarkozy, ’s ochtends vroeg inderdaad de bokshandschoenen aan. “Elke sport helpt om stoom af te laten”, zei hij ooit, “maar boksen pept ook je zelfvertrouwen op. Het helpt je beter om te gaan met agressie, zowel de jouwe als die van je tegenstanders. Het helpt me kalm te blijven.” En kalmte, die zal de premier nodig hebben. Want zijn aanstelling wordt niet overal op applaus onthaald.
Geen vrouw te vinden?
Flink wat Fransen betreuren dat Macron een man heeft gekozen, ook al klonk het eind maart: “De premier wordt gekozen op basis van ervaring en competenties. Ik zou graag hebben dat het een vrouw wordt.” “Alsof er geen bekwame vrouwen te vinden zijn”, klonk het gisteren al snel.
Volgens de radicaal linkse Mélenchon zijn de maskers afgevallen: hij sprak van een “gevaarlijk tweespan”. Voor Marine Le Pen van het Front National – die gisteren overigens opnieuw haar mandaat als partijvoorzitter opnam – bewijst de aanstelling van Philippe het bestaan van “een heilige alliantie van links én rechts, die kost wat kost aan de macht willen blijven”. PS-voorzitter Cambadélis schamperde dan weer: “De vernieuwing en marche: dat zijn zes benoemingen, zes mannen, zes blanken, zes van de ENA.”
Al zien vooral de rechts-conservatieve Républicains de bui hangen. Terwijl zijn vrienden, inclusief Alain Juppé, hem feliciteerden, betreurt de partij in een officiële mededeling de “individuele keuze” van Philippe. De Republikeinen beseffen dat Macron, met het oog op de parlementsverkiezingen en met de hulp van zijn premier, de Juppéisten (centrumvleugel) wil losweken van de conservatieve vleugel (waaraan Fillon zijn kandidatuur te danken had). “Hij heeft de socialisten klein gekregen, nu wil hij ook ons uit elkaar spelen.”