Het jaar van Keukeleire

4 redenen waarom het in 2017 helemaal gaat lukken voor 28jarige Belg van Orica Scott

Wie is hij? Hij is een van de zeven landgenoten die vorig jaar een WorldTourwedstrijd won, is de enige Belg die zowel voor EK als WK de selectie haalde en hij zal straks door zijn ploeg mee als kopman uitgespeeld worden in de voorjaarsklassiekers. Toch is Jens Keukeleire (28) niet de meest bekende naam bij het brede publiek. Straks moet dat veranderen. Vier redenen waarom u straks heel wat vaker van de Belg van Orica Scott gaat horen.

1 Hij krijgt eindelijk de voorbereiding die hij wil

“Vorig jaar was de Omloop Het Nieuwsblad mijn allereerste koers van het jaar. Een probeersel. Geen voorbereidingswedstrijden in februari, wel een wekenlange hoogtestage met de ploeg in Zuid-Afrika. Maar dat bleek niet ideaal. Het was er ook altijd klimmen. Een paar uur achter het brom

merke was er niet bij. Gevolg: ik miste koersritme. Uiteindelijk voelde ik mij pas in Gent - Wevelgem zoals het hoorde. Te laat. Daarom had ik de ploeg gevraagd of ik dit jaar toch geen traditionele voorbereiding kon krij- gen. En dan liefst in Europa. Moet je naar Oman, dan zit je weer met die lange reis. Ik ben blij dat de ploeg geluisterd heeft. Nu rijd ik Valencia, straks twee eendagswedstrijden in Spanje en dan zitten we al bijna bij de Omloop. Ideaal. Plus: ik zie mijn gezin wat vaker. Sinds ik afgelopen zomer een zoontje heb, speelt dat toch een rol. Ik ben nooit vergeten hoe Nico Sijmens mij in mijn eerste profjaar zei dat hij thuiskwam van een ronde en dat zijn eigen kindjes hem niet meer herkenden. Gelukkig is er vandaag Fa- keer de Omloop Het Nieuwsblad overgeslagen. En als sommige ploegmaats vanaf Dwars door Vlaanderen tot Roubaix in Vlaanderen moesten blijven, zag je dat het dik tegen hun zin was. Maar dat is de voorbije twee jaar helemaal veranderd. Nu is ieder- cetime. Hoewel: toen ik onlangs thuiskwam van de stage en Lou in de crèche ging halen, keek hij toch raar. Het klopte niet… Normaal zat ik altijd in zo’n klein schermpje. Al klaag ik niet. Mijn masseur is ook verzorger bij Club Brugge. Een voetballer die op stage moet, zegt hij, dat is een ramp. ‘Een he

le week van huis! Help!’ En moeten ze de avond voor een wedstrijd op afzondering, dan is het de hele tijd zagen en klagen. ( lacht) Zover is het bij mij nog lang niet.”

2 Zijn ploeg heeft Vlaanderen in de armen gesloten

“Dit wordt mijn zesde jaar bij het Australische Orica. Ik heb mij in het verleden weleens afgevraagd of ik niet beter bij een Vlaamse ploeg zou zitten. Vooral omdat niet iedereen binnen de ploeg graag naar Vlaanderen kwam. We hebben zelfs een paar een heel erg gemotiveerd. Ze komen zelfs met plezier een paar dagen vroeger om de parcoursen te verkennen. En de zege van Mathew Hayman in Roubaix vorig jaar is helemaal een boost geweest.”

3 Hij weet wat winnen is

“Die ritzege in de Vuelta vorig jaar heeft veel veranderd. Bovendien was dat een heel lastige rit, met een klim van eerste categorie erin. Dat ik daar nog bijzat en het ook nog kon afmaken, bewijst dat mijn motor groter ge- worden is. Dat wil ik nu ook in het voorjaar doortrekken. Het was ook opnieuw een stap vooruit. Twee jaar geleden draaide ik met de kopgroep de piste van Roubaix op. Mijn mooiste ervaring. Ik was stikkapot en werd zesde, maar ik deed wel tot de laatste kilometer mee voor de zege. Kan ik straks opnieuw een stap vooruit zetten, dan moet die topprestatie in de klassiekers erin zitten.”

4 Hij schuift op in de hiërarchie

“Nee, ik zal niet het volledige kopmanschap opeisen in de Vlaamse koersen. Dat kan niet. Daarvoor moet je eerst eens een grote koers winnen of in een topklassieker op het podium staan. Het wordt een gedeeld kopmanschap met Hayman. Maar na het vertrek van Michael Matthews ( naar

Team Sunweb, red.) zal er wel wat ver- anderen. Niet zozeer in het voorjaar - dan reden we enkel Milaan - Sanremo samen. Maar wel in al die andere wedstrijden. In het verleden was het vooral helpen en controleren, Bling maakte het wel af. Nu hij weg is, zal ik veel vaker mijn eigen kans mogen gaan. En ja, misschien dat die grote zege dan wel volgt. De Ronde? Rou- baix? Een Boonen of Cancellara zal ik wel nooit worden. Zelfs als die twee keer platrijden, maken ze vooraan nog mee koers. Maar als alles meezit, waarom zou ik de Ronde dan niet kunnen winnen? Ik moet daarin geloven. Zie Hayman: als die tien keer spurt tegen Boonen, verliest hij tien keer. En toch…”

FOTO PHOTO NEWS