“Enorm gastvrije mensen”

Luc Briessinck trok al 15 keer met materiaal naar Marokko

De 70jarige Luc Briessinck uit Ekeren is al vijftien keer met zijn wagen naar het zuiden van Marokko gereden om er schoolmateriaal te gaan afleveren. De man heeft er intussen een hechte band opgebouwd met een schooltje.

In 2001 vertrok Luc Briessinck met zijn echtgenote op reis met de wagen. Mali was het doel. “Onderweg wilde mijn vrouw een missiepost bezoeken en toen is alles begonnen. We kwamen in contact met Artsen zonder Grenzen. Zij brachten ons in contact met een vrouw die kinderen opving om hen van de straat te houden. Ik vond dat bijzonder aangrijpend en het jaar nadien ging ik terug. Ik was toen alleen. In ZuidMarokko werd ik aangesproken door een jongen die me in contact bracht met een schoolmeester. In het dorp was geen water of elektriciteit. Sinds dat jaar ben ik elke keer teruggekeerd, maar dan met schoolmateriaal”, zegt de gepensioneerde leerkracht uit het Antwerpse stadsonderwijs.

Iedere keer als hij ‘zijn’ schooltje gaat bezoeken, trekt hij eerst op bedeltocht door Antwerpen. “Ik ga centen vragen in Antwerpen. Ik stap pitazaken en Marokkaanse winkels bin- nen. Ik leg altijd de bedoeling uit en toon foto’s zodat de mensen zien dat het allemaal echt is. Met het geld dat ik verzamel, kan ik bij wijze van spreken de helft van een Action-winkel kopen. Daarmee rijd ik dan naar Safi, op 250 kilometer van Casablanca. Ik heb de mensen en streek daar intussen al goed leren kennen. De weg naar ginder is goed berijdbaar. Verderrijden door de Sahara is de laatste tijd veel te gevaarlijk geworden, maar in Marokko heb ik nog nergens schrik gehad”, vervolgt Luc, die iedere keer kan logeren bij de schoolmeester van het schooltje daar.

“De trip van hier naar Safi is ongeveer 4.000 kilometer lang. Ik doe daar ongeveer een week over. In Frankrijk neem ik altijd de secundaire wegen. Dat is veel rustiger. Ik blijf dan twee weken ginder. De schoolmeester is intussen ook al met pensioen. Ik reis voornamelijk in de winter. De reis kost mij ongeveer 1.500 euro en ik heb dan altijd voor 1.000 tot 1.500 euro aan materiaal bij. De kinderen daar kunnen dat heel goed gebruiken. Ik heb kunnen constateren dat heel wat kinderen uit de beginjaren inmiddels een diploma hebben behaald. Daarmee hebben ze hun kansen in de samenleving flink verhoogd. Ik wil het materiaal ook altijd zelf naar ginder brengen. Zo ben ik er zeker van dat het goed terecht komt. De mensen zijn daar zeer dankbaar. Ooit kreeg ik een prachtige tajine cadeau. Maar toen ik al een heel eind op de terugweg was, merkte ik dat ik hem vergeten was. Wel, het jaar daarna stond hij nog op dezelfde plaats op mij te wachten”, lacht Luc.

Op 55-jarige leeftijd ging hij met pensioen. “Ik heb geen ogenblik getwijfeld. Ik ben nu al vijftien jaar op rust en probeer me op deze manier nuttig te maken”, besluit Luc.