Grote zorgen om Vanmarcke

Hij naderde nog tot op dertig meter. Maar vlak voor de top van de Hotond, daar waar Peter Van Petegem hem adviseerde om aan te vallen, kraakte Sep Vanmarcke. Ontgoocheld bolde hij in Oudenaarde pas als 53e over de meet. Drie vragen dringen zich op: Wat scheelt er met Vanmarcke? Waarom gaf zijn ploeg niet thuis? En wat met Parijs Roubaix?

Wat liep er fout?

Zondagmorgen stuurde zijn trainer Luc Wante nog een sms met de boodschap: “Succes! De champagne staat in de frigo.” Na de zware inspanningen en eerste tekenen van kwetsbaarheid in Gent - Wevelgem maakte Sep Vanmarcke enkele moeilijke dagen door. Maar vrijdag voelde hij zich opnieuw klaar voor de strijd. Na Gent - Wevelgem kreeg Vanmarcke nog de kritiek dat hij te vaak met zijn neus in de wind reed. In de Ronde liet de 26jarige Anzegemnaar zich pas een eerste keer zien op de Koppenberg. Maar op de Taaienberg was vooraan plots geen enkel geelhemd van LottoNLJumbo te zien.

“Ik had een slecht moment op de Taaienberg. Net op dat moment splitste de groep en moesten we achtervolgen. Ik belandde op dat moment in een groepje tussen renners die dan al aan de rekker hingen. Ik gokte dat mijn ploegmaat Maarten Wynants de kloof van tien seconden zou dichten. Dat lukte niet, omdat er in de groep der favorieten ook plots werd gekoerst. Opeens hadden we een achterstand van veertig seconden. Ik heb dan nog geprobeerd om op de Hotond alleen dat gat te dichten. Ik heb daar de sprint van mijn leven gereden, maar strandde op dertig meter. Ik heb gefaald”, aldus een ontgoochelde Vanmarcke.

Het lijkt ook alsof de beresterke Vanmarcke van in de Omloop Het Nieuwsblad verdwenen is. Is zijn beproefde methode van veel gericht trainen en weinig wedstrijden wel de goede? “Zijn cijfers en wattages zijn wat ze moeten zijn. En ook de voorbereiding liep prima. Van een ziekte of vermoeidheid is geen sprake. Als het enkel van mij zou afhangen, zou ik hem zelfs in de Omloop durven laten starten zonder wedstrijd in de benen”, zegt Luc Wante.

Waar was de ploeg?

Op de Kruisberg reed een groep van dertig renners weg zonder ook maar één afgevaardigde van LottoNL-Jumbo. Een schande. En dat voor een ploeg die in 2015 nog zegeloos is. Bovendien rommelt het bij de ploeg. Tien personeelsleden, onder wie zes mecaniciens, hebben uit onvrede met het beleid vrijwillig de ploeg verlaten.

Het budget van LottoNL-Jumbo bedraagt zo’n 7 à 8 miljoen euro. Een groot verschil met Etixx-Quick Step (circa 25 miljoen euro) en Lotto-Soudal (circa 13 miljoen euro) en een groot verschil met de gouden Rabobank-tijden. Toen de Nederlanders bekend stonden als de betere betaalheren van het peloton.

Is de ploeg te zwak? Ja en neen. “We zijn geteisterd door blessures. Bram Tankink stond zondagmorgen ziek op, Maarten Wynants had griep op de dag van de E3 Harelbeke en Jos van Emden viel uit met een schouderbles- sure”, aldus ploegmanager Richard Plugge.

Maar renners zoals Bram Tankink, Maarten Wynants en Maarten Tjallingii zijn niet meer van de jongsten en hebben moeite om de besten te kunnen volgen in het explosieve klimwerk van de Ronde. Na het vertrek van Lars Boom naar Astana, eiste Vanmarcke versterking voor zijn klassieke ploeg. Onze landgenoten Gert Steegmans, Dries Devenyns en Nikolas Maes werden gepolst, maar bleken te duur. Uiteindelijk kwam enkel Tom Van Asbroeck over. Een talentvolle sprinter, maar (nog) niet de renner die finales kan rijden in de Vlaamse klassiekers.

Wat met Parijs Roubaix?

In principe is Parijs - Roubaix de koers die Vanmarcke het best moet liggen. “Niemand rijdt sneller over de kasseien dan Sep Vanmarcke”, zegt Eddy Planckaert. En laat die kasseien net het hoofdbestanddeel zijn van de Franse Helleklassieker.

Bovendien zal Vanmarcke in ParijsRoubaix terug koersen zoals hij dat voor de Ronde van Vlaanderen deed: op temperament. “Sep zal zich niet nog eens verslikken in zijn positionering. Hij zal zondag opnieuw rijden zoals hij altijd al rijdt. Je kan er van op aan dat hij vanaf het Bos van Wallers de koers mee hard zal maken. En levert dat nooit iets op? Dan is het maar zo”, aldus Luc Wante.

Toch hoeft Vanmarcke niet te panikeren. Parijs - Roubaix heeft in het verleden al wel vaker voor een ommekeer gezorgd. In 2001 werd het Domo - Farm Frites van Patrick Lefevere en Marc Sergeant in het voorjaar naar huis gereden. Tot ze in de helleklassieker hun duivels ontbonden. Knaven eerste, Johan Museeuw tweede, Romans Vainsteins derde en Wilfried Peeters vijfde. Een demonstratie van jewelste.

Vanmarcke en LottoNL-Jumbo hopen op eenzelfde scenario. Zoniet dreigt het voorjaar 2015 te eindigen als verloren in plaats van de lente van de absolute doorbraak.