De Borlées van Oranje

Geboorte van Michel en Ronald Mulder werd uitgesteld voor Elfstedentocht

Heel Nederland leeft in extase na het tweede volledig oranje podium in het schaatsen. Sven Kramer en Ireen Wüst, dat was verwacht. Maar de tweelingbroers Michel en Ronald Mulder verbaasden vriend en tegenstander met goud en brons. Keer op keer moeten ze vertellen hoe hun ouders hun geboorte een dagje uitgesteld hadden om toch maar de Elfstedentocht te kunnen kijken.

Michel en Ronald zijn jongste van de zes broers Mulders. Zeven eigenlijk, maar Edward stierf aan een hartafwijking toen hij twee was. Ook Michel en Ron bengelden tussen leven en dood. “Op ons vijfde zijn Ronald en ik ziek geworden. We namen drie setjes kleren mee naar school omdat we zo hard zweetten. We kregen blaren op handen en voeten. Het was een rare tijd. Ik was superactief en moest ’s nachts rondjes om het huis rennen om te kunnen slapen”, vertelde Michel aan de Nederlandse blogger Roberto Lobosco.

Vader Luud Mulders: “Ze zaten om drie uur ’s nachts op zolder voor hun Commodor64. Ze speelden altijd de Olympische Spelen en op een gegeven moment konden ze alle volksliederen meezingen, tot dat van Egypte toe.”

Michel Mulders: “Eerst lag Ronald vijf weken in het ziekenhuis in Zwolle, daarna ik acht weken in Nijmegen met een iets ergere vorm. We werden binnenste buiten gekeerd, maar ze vonden niets. Het was een kwikvergiftiging, maar daar kwamen ze pas achter toen we al twaalf waren. Onze tandarts had zelf vullingen aangemaakt en daar te veel kwik in gedaan. Vijf jaar later zat het nog in ons lichaam.”

Luud Mulders: “We dachten dat we hen ook nog moesten afstaan. Ze zijn zo ziek geweest. Dit hadden we toen natuurlijk nooit kunnen bevroeden. Wat een verhaal!”

ELFSTEDENTOCHT

Indertijd, in 1986, was het plan om de bevalling van de tweeling in gang te zetten op 26 februari. Maar op die dag werd plots de Elfstedentocht gereden. “Mijn mama zei: ik ga niet, ik ga morgen pas”, vertelt Ronald.

Toch kwam het schaatsen niet met de paplepel binnen. Aanvankelijk waren de jongens allemaal voetballers. Maar Berry ging door zijn enkelbanden en de dokter zei dat skeeleren hem goed zou doen. Vader Luud, een nucleair analist, gaf bijles wiskunde aan een dokterszoon en die had toevallig skeelers. Zo raakte Berry aan het skeeleren.

Later, toen ze uitgeziekt geraakten, trokken ook Ronald en Michel de inlineskates aan. “Toen het kwik zakte, zijn ze gaan schaatsen”, luidt het grapje in de familie.

Met moeder Leidy was Luud maandag present in de Adler Arena. “Maar we konden alles niet zo goed zien omdat we op een invalidenplaats zaten

(Leidy zit in een rolstoel door MS, red.). Maar daarna zijn wel wat tranen gevloeid. Wat een feest! En woensdag gaan we nog een keer genieten, want Michel is in de winningmood. Ik heb thuis een plakboek met alles wat over de jongens verschijnt. Man, er gaat een stapel liggen als ik

terugkom.”

DE BORLÉES

Michel en Ronald zijn de Nederlandse versie van onze Borlées: ze komen tegen elkaar uit en er kan er maar eentje winnen. In Vancouver mocht Ronald meedoen, Michel zat in de tribune.

Michel Mulder: “Dat zijn confronterende momenten. Ik zag thuis zijn olympische outfit aan de waslijn hangen. Schaatsen is een tv-sport. Ronald kreeg alle publiciteit en ik was ineens het zielige broertje dat niet met de druk kon omgaan. De een is altijd beter dan de ander. We gunnen het elkaar, maar het kan toch keihard zijn. En als ik aan het inrijden ben en

Ronald staat aan de start, dan gaan mijn zenuwen ook iets omhoog. Daar ontkom je niet aan.”