Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hoop dat niemand deze horror moet meemaken”
The Impossible vertelt het waargebeurd verhaal van een familie die uit elkaar werd gerukt door de tsunami die op tweede kerstdag 2004 Thailand trof. Naomi Watts en Ewan McGregor zetten het perfecte ouderpaar neer.
Dementalekrachtvandemens wordtbehoorlijkopdeproefgesteld in deze film.
Naomi Watts: Zeker en vast. Die mentale kracht is de rode draad in het verhaal. Maria, de moeder, was zwaargewond en ten dode opgeschreven, maar op zulke momenten was haar familie een onverwoestbare drijfveer om te blijven vechten. Toen ik de echte Maria voor het eerst ontmoette, deelde ze enorm gepassioneerd haar traumatische ervaringen met mij. Het vuur dat ik in haar ogen zag, is de reden waarom ze nooit opgaf.
Defamiliediedezerampoverleefde was nauw betrokken bij deze film. Hoe hebben ze jullie geholpen?
Ewan McGregor: We hebben vooral veel gepraat. Elke keer wanneer de moeder en vader over het drama vertelden, leek het wel alsof ze het allemaal opnieuw meemaakten. Dat is ook de reden waarom het script zo sterk is, want de schrijvers en de fami- lie hebben heel wat tijd met elkaar doorgebracht. Het gezin was ook aanwezig tijdens de eerste opnameweek in Thailand.
Ewan, jij hebt zelf drie kinderen. Heb je er ooit bij stilgestaan dat deze gruwel jouw kinderen zou overkomen?
McGregor: Ikmagernietaandenken dat mijn kinderen zo’n horror zoudenmeemaken.DevaderHenry was een herkenbaar personage voor mij, want ik ben zelf enorm bezorgdovermijngezin.Maarook met mijn familie in deze film klikte het goed. Met Naomi werkte ik al eens eerder samen en ook met de drie jongens kon ik het uitstekend vinden. Zowel op als naast de set hadden we een hechte band.
Naomi,jijhebtheelwatopnames moeten doen in een kolossale watertank.
Watts: Het was enorm intensief. Een maand heb ik dagelijks geploeterd tussen afval en puin in sterk stromend water. Daarbovenop had ik ook nog dialoog, maar dat was haast onmogelijk door al het water dat ik inslikte. Ik moet toegeven dat ik een paar keer heb gepanikeerd. Als 14-jarig meisje ben ik namelijk eens meegesleurd door een onderstroom in Bali. Gelukkig liep dat goed af en uiteindelijk kwam die traumatische ervaring van pas om me in te leven.