Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Bart is voor mij een bev
Ex-schepen keert na moeilijke periode terug dankzij De Wever
Wat André Gantman is overkomen, is een onvervalst kerstverhaal. Na een zwart hoofdstuk in zijn leven krijgt hij nu eerherstel van de nieuwe burgemeester. Sterker nog, Gantman gaat weer een belangrijke rol spelen in de Antwerpse politiek.
Alles leek André Gantman mee te zitten. Als schepen van Personeel had de joviale jurist een revolutie ontketend in de Antwerpse ambtenarij. Hij maakte een einde aan de politieke benoemingen en voerde een organisatiemodel in dat overal in Vlaanderen werd overgenomen.
Maar in 2000 kwam Gantman de man met de hamer tegen. Het gerecht stelde hem in verdenking wegens fraude in zijn advocatenpraktijk. Hij moest aftreden als schepen en zat twee maanden in voorarrest in de Begijnenstraat.
In zijn woning in Deurne-Zuid praat Gantman voor de allereerste keer over die zwarte periode. Dat kost hem veel moeite, het is een gesprek met waterlanders. Maar gelukkig ook met een happy end.
“Mijn zwartste tijd”
“Over mijn proces in 2006 wil ik niets meer zeggen”, begint de 62-jarige Gantman zijn verhaal. “Er is recht gesproken, en daar heb ik mij als jurist bij neergelegd. Ik kan wel zeggen dat die twee maanden in voorarrest, waarin ik zelfs mijn kinderen niet mocht zien, de zwartste tijd uit mijn leven is geweest.”
“Zo’n periode overleef je alleen met een houvast. Ik heb onder anderen enorm veel te danken aan pastoor Sels, de aalmoezenier in de Begijnenstraat. Die man is daar dokter, psychiater, het is ongelooflijk wat hij allemaal doet. Ik heb er een vaste gewoonte van gemaakt om hem elk jaar in de week voor Kerstmis op te bellen.”
“De tweede reddingsboei is mijn huidige vrouw
(VUB-hoogleraar Hélène Casman, red.).
In die loodzware periode was mijn vorige huwelijk gesneuveld. Tegelijk met mijn proces was ik dus ook nog verwikkeld in een echtscheiding. U kunt zich voorstellen hoe ik mij voelde. In dat diepe dal heeft Hélène het licht in mijn ogen opnieuw doen schijnen.”
“De derde persoon die ik altijd dankbaar zal blijven, is Bart De Wever. Midden in die moeilijke periode heb ik hem voor het eerst ontmoet, en uit dat contact is een warme vriendschap gegroeid. Toen hij mij in de zomer van 2011 vroeg of ik op de N-VA-lijst wilde staan, heb ik eerst geweigerd. Ik vond dat ik dat niet kon doen na alles wat er was gebeurd, hoewel ik nooit uit mijn politieke rechten ben ontzet.” ring van de Vlaamse regering. Die contacten met de politiek brachten me aan het twijfelen. Na een nacht zonder slaap heb ik Bart gebeld. Hij zei: ‘Iedereen verdient een tweede kans. En als de regering jou heeft gerehabiliteerd, waarom zou ik dat dan niet doen?’”
“Zo heb ik de negentiende plaats op de lijst gekregen. Toen Bart op een feest van de N-VA mijn kandidatuur en die van Chris Morel aankondigde, zei hij: ‘André is geen gewone kandidaat, hij is een vriend’. Een zeer ingrijpend moment in mijn leven. Ik heb toen een korte speech gegeven, waarin ik naar eer en geweten heb gezegd: ‘Vandaag ben ik maatschappelijk bevrijd’.”
André Gantman laat zijn tranen vloeien en verontschuldigt zich meer dan eens. “Ik hoop dat u mij