Een slimme film met Jean-Claude Van Damme
Jean-Claude Van Damme. Muscles from Brussels. Hij is ‘van ons’, maar toch niet helemaal. Niet zoals Matthias Schoenaerts. In de videotheken lagen de JCVD-films destijds niet bij de kaskrakers met Sylvester Stallone of Arnold Schwarzenegger. Nee, ze stonden achteraan in het rek met ‘straight to video’-actieprut van Steven Seagal, Chuck Norris, of, nog wat meer bestoft, Charles Bronson. Ja, nu, op zijn ouwe dag krijgt hij in België en – zelfs – Vlaanderen wat genegenheid. Maar respect? Niet echt. En toch.
In 1994 maakte Jean-Claude Van Damme een goeie film. Bijna. Geen knokprent, maar een slimme, grappige en entertainende scifi-actiefilm. Ik zag ’m rond ’98 toevallig beginnen op een Amerikaanse kabelzender, volgde nieuwsgierig een paar minuten en ben dan blijven kijken.
Toendertijd lag de lat laag voor video-entertainment op een verloren avond in een stad waar je niemand kent. Nu heb je op elk moment van de dag toegang tot duizenden films op Netflix, Streamz, Disney+ of Prime Video. De videotheken zijn al lang, lang verdwenen. Heeft er nog iemand tijd voor Timecop? Wel, als u iets hebt met onderhoudende, ietwat trashy sci-fi, waarom niet?
Timecop is Van Dammes meest succesvolle film (als je zijn gastrolletje in de tweede Expendables-film negeert). Maar dat wil niet écht veel zeggen. Critici zagen er weinig in. De prent kwam helaas te kort na Terminator 2 van James Cameron, een andere film waarin een mannetjesputter met een raar accent terugkeert in de tijd om de geschiedenis te veranderen. De vergelijking valt inderdaad niet uit in het voordeel van Timecop. Maar wie maalt daar in 2021 nog om?
‘Die jongen heeft mijn gedachten gelezen’ – ‘Met jouw Engels had hij weinig keuze’. Al in de eerste minuten steekt Timecop de draak met het schabouwelijke accent van de ‘Amerikaanse’ flik Max Walker (Van Damme dus). Ook de rest van de dialogen is opvallend vinnig. En het verhaal, ontleend aan een strip van Dark Horse Comics, zit lang niet slecht in elkaar. Met deze plot en deze dialogen lag een prima film binnen handbereik.
Dan had je wel betere acteurs nodig gehad. En een regisseur die, in tegenstelling tot Peter Hyams, boven de middelmaat uitsteekt. Maar Hyams blikt het allemaal kort en krachtig in: anderhalf uur no-nonsense. En Van Damme acteert heus niet slechter dan Schwarzenegger. Hij mist natuurlijk diens charisma, maar heeft wel een ontwapenende, jongensachtige charme die in deze prent best goed werkt.
Hyams weet dat hij een JCVDprent maakt, en geeft de fans wat ze van Jean-Claude verwachten. Kickboxen? Jawel! De grand écart? Natuurlijk! Zijn blote kont laten zien? Vanzelfsprekend! Maar intussen wordt dus het verhaal verteld van een politiedienst die misbruik van tijdreizen moet verhinderen – een idee dat bijna dertig jaar later weer als vers wordt geserveerd in de Disney+-reeks Loki. En er is een booswicht die het tot president hoopt te schoppen door het verleden te manipuleren.
Wat dat tijdreizen betreft. Klopt de plot wel helemaal? Nou nee. Maar elke tijdreis-film kampt met plotgaten, meestal grote. Die zijn vooral ergerlijk in een film die zichzelf dodelijk serieus neemt (zoals het recente Tennet), in luchtig vertier als Timecop maalt niemand erom.
Timecop werd een hitje en zelfs bijna een hit. Datzelfde jaar maakte Van Damme een routineuze vechtfilm (Street fighter). En dan nog een. En dan nog een.
Kickboxen? Jawel! De grand écart? Natuurlijk! Zijn blote kont laten zien? Vanzelfsprekend! Maar intussen wordt het verhaal verteld van een politiedienst die misbruik van tijdreizen moet verhinderen
Timecop
Film van Peter Hyams met JeanClaude Van Damme (1994)