Zakelijk en routineus kan ook voor Rode Duivels
Zonder Kevin De Bruyne en Eden Hazard won de nationale ploeg al bij al makkelijk in Kopenhagen. Tielemans en Carrasco deden de sterren vergeten, Denayer lijkt in staat Kompany op te volgen. Goed nieuws uit een overbodige landencompetitie.
Roberto Martínez benadrukte het in de voorbeschouwing: Denemarken mocht niet onderschat worden. Na vier succesvolle jaren denk je bij dit soort uitspraken van de aimabele bondscoach al snel: bla, bla en bla. Hij zegt dit net zo goed over Hongarije, Griekenland of Luxemburg. Ach ja, het getuigt van respect ten opzichte van de tegenstander, de man oogt vriendelijk en ontspannen, maar je kan het ook afdoen als prietpraat. België staat al een poos op 1 op de wereldranglijst. Denemarken is nummer 16, als elfde Europees land. De hoogdagen van het Deense voetbal liggen achter ons, dat was in de jaren 80 en mondde onverwacht uit in een Europese titel in 1992. De hoogdagen van het Belgische interlandvoetbal zijn nú. En ook al blijft voetbal een onvoorspelbare sport: deze Rode Duivels moeten altijd winnen van deze Denen.
Enige voorbehoud was het ontbreken van de sterkhouders bij de Belgen: Eden Hazard (op de bank, nog niet helemaal fit), Kevin De Bruyne (wilde de geboorte van zijn derde kind meemaken), Thibaut Courtois (onvoldoende getraind) en Vincent Kompany (gestopt met voetballen). Dat maakte Denemarken-België toch nog interessant.
Het zal Martínez plezieren dat net de invallers uitblonken zaterdag. Yannick Carrasco, normaal een vleugelspeler, deed het prima op de plek van Hazard, dartelend rond enige spits Romelu Lukaku. Youri Tielemans is op z'n 23ste een rijpe, zelfbewuste voetballer geworden: zeer aanwezig en technisch sterk. Simon Mignolet is zonder meer een geschikte backup in doel. Jason Denayer moest bewijzen dat hij een waardige opvolger van Kompany kan worden: hij slaagde met onderscheiding, scoorde zelfs.
Nog meer goed nieuws: Timothy Castagne is op rechts van hetzelfde niveau als Thomas Meunier. De drie centrale verdedigers etaleerden het zelfvertrouwen van een trio dat al jaren samenspeelde. Ook het duo Witsel-Tielemans gaf de indruk dat ze van jongs af naast elkaar voetballen, terwijl ze alleen bij de Rode Duivels in hetzelfde shirt rondlopen. En Thorgan Hazard, die bij Borussia Dortmund
een rijtje hoger speelt, is een certitude geworden op de linkerflank. Werkt hard, verwaarloost zijn defensieve taken niet en duikt geregeld voorin op. Een doublure voor hem is er helaas niet, Carrasco was op die positie verdedigend te onbetrouwbaar.
De 0–2 was verdiend, maar mag de tekortkomingen niet maskeren. Het uitvoetballen verliep moeizaam, Lukaku was nagenoeg de hele wedstrijd onbereikbaar en ook de andere aanvallers werden zelden in goeie omstandigheden aangespeeld, mede dankzij de stevige Deense pressing. Dries Mertens was dan wel betrokken bij beide doelpunten, in het veldspel begint zijn leeftijd, 33, te wegen. Achterin werd gekozen voor de korte combinatie: daardoor nam Mignolet soms te veel risico. Dat leidde tot enkele gênante momenten.
De Rode Duivels wonnen zakelijk en routineus: dat moet kunnen, maar morgenavond tegen IJsland, nummer 39 in de wereld, mag het iets meer zijn.
Het is bijna misdadig dat de Uefa de Nations League laat plaatsvinden tijdens deze coronacrisis
Dat deze interland überhaupt moest gespeeld worden, getuigt van misplaatste arrogantie van de organiserende Uefa. De Nations League is een artificieel gedrocht: een commerciële format, bedoeld om in onpare jaren een internationaal eindtoernooi op te zetten. Zenders betalen flink wat geld om de wedstrijden