THE HANDMAID’S TALE 3: VERHAAL ZONDER EVOLUTIE DAT IN CIRKELS DRAAIT
Wat doe je dan, als je de baas bent van de Ame rikaanse streamingdienst Hulu? Je hebt eind 2015 groen licht gegeven voor een tvreeks gebaseerd op een boek uit 1985 van ene Margaret Atwood. Stom geluk, eigenlijk: je hebt die Atwood toen moeten googelen, want je leest wel boeken, maar vooral over management en beleggen. Je reeks, over een toekomstmaatschappij waarin de weinige vruchtbare vrouwen die er nog zijn, seks en broedmachines worden ten dienste van een sektarischreligieuze elite in een dictatoriaal regime, is nog niet goed opgenomen of ze blijkt pal op de tijdgeest te zitten: de rabiate vrouwen hater Donald Trump wordt president, in verschillende Amerikaanse staten wordt de abortuswetgeving strikter, de zaakWeinstein ontploft. Je reeks komt zodanig als geroepen dat de beeldsymboliek overal in het straatbeeld opduikt bij protestacties. Iedereen heeft het over The handmaid’s tale.
Wat je dan doet, als je de baas bent van de Amerikaanse streamingdienst Hulu, is nog een seizoen bestellen. En daarna nog een. Het probleem is dat het bronmateriaal op was na één seizoen. Je scenaristen zijn dus op zichzelf aangewezen, al mag je op de eindgeneriek zetten dat Atwood eraan heeft meegewerkt.
In seizoen twee viel de schade nog mee. Toch tot het eind, toen het hoofdpersonage June de kans kreeg met haar baby te ontsnappen naar de progressieve vrijstaat Canada (je verwacht elk moment dat Justin Trudeau opduikt om de vluchtelingen te verwelkomen), maar zich bedenkt omdat ze haar andere dochter, die haar niet meer herkent, ineens niet in Gilead wil achterlaten. Toch was dat tweede seizoen al ontaard in een soort feministische versie van Prison break, waarin de doorgaans geweldige Elizabeth Moss (June) tot haar klaarblijkelijke afgrijzen een actieheldin in een rode cape en witte kap was geworden. Er zat voorts nauwelijks evolutie in het verhaal, laat staan in de personages. Alles bleef maar in cirkels draaien.
In het derde seizoen wordt het niet beter. June voegt zich bij het verzet, geleid door de huishoudsters; maar blijft zich tegenover haar belagers even onbegrijpelijk passiefagressief opstellen, met steeds weer diezelfde
Er zit nauwelijks evolutie in het verhaal of in de personages. Alles blijft maar in cirkels draaien
getormenteerde gelaatsuitdrukkingen. Haar man, in Canada, blijft zich even onbegrijpelijk passief opstellen, zonder gelaatsuitdrukking. Het enige personage dat ons in dit derde seizoen kan bekoren, is Emily (de formidabele Gilmore girl Alexis Bledel), die als vluchtelinge in Canada met een torenhoog schuldgevoel zit. De eerste keer dat zij, na al die vreselijke jaren in Gilead, haar geliefde terugziet, is een van de schaarse hoogtepunten van dit seizoen. Misschien hadden de makers de euvele moed moeten hebben Emily tot hoofdpersonage van dit seizoen te bombarderen.
The handmaid’s tale 3, woensdag omstreeks 21.55 uur op Canvas, integraal op VRT.nu.