‘Tweede, dat is toch vooral de eerste verliezer’

Tiesj Benoot greep zondag naast een tweede opeenvolgende zege voor zijn ploeg. Daryl Impey troefde hem af in een sprint met twee.

Iedereen was het erover eens: net als zaterdag was zondag opnieuw een renner van LottoSoudal de sterkste. Tussen SaintÉtienne en Brioude was het ditmaal Tiesj Benoot die het hele peloton teisterde. Eerst in een groep met vijftien renners, waarvan ook Oliver Naesen en Jasper Stuyven deel uitmaakten. Toen al voerde hij de forcing, en in volle finale deed hij dat weer. Maar één man wilde niet buigen, hoe hard Benoot ook beukte: de ZuidAfrikaan Daryl Impey. ‘Het was echt klote’, zei Benoot. ‘Toen ik op de laatste helling aanzette, reed ik iedereen eraf. Maar wie bleef er wel aanhangen? Uitgerekend de snelste van allemaal. Iemand die soms massasprints wint.’

Het had Benoot in volle finale nog doen twijfelen. Moest hij, bijna zeker de traagste van de twee, wel voluit meewerken met Impey? Eerst had hij nog overwogen om Nicolas Roche, die als allerlaatste had moeten lossen, te laten terugkeren, zei hij: ‘Dan hadden we met drie kunnen sprinten en kan je toch iets meer gokken.’ Maar Roche was op zijn beurt opgeslokt door een groepje van vijf, waarin Naesen en Stuyven nog zaten. ‘Twee jongens die ook sowieso sneller dan mij waren. Dat had geen zin. Dan heb ik toch maar vol meegewerkt met Impey.’

Ook al liep het aan de finish af zoals Benoot gevreesd had. Hij probeerde de ZuidAfrikaan nog wel te verrassen – ‘Ik moest íéts doen’ – maar die had eigenlijk geen kind aan Benoot. Tweede dus. En dat voelde best zuur. Of, met de woorden van Benoot: ‘Dat is kut. De tweede is toch vooral de eerste verliezer. Dit is zoveel minder dan winnen. En vooral: dit is een gemiste kans.’ Misschien zelfs een unieke kans? ‘Dat zal ik je over tien jaar weten te zeggen. Ik kan maar hopen van niet.’

Strijdlust

Zelfs de prijs voor de strijdlust kon Benoot niet troosten. ‘Omdat ik daarvoor niet naar de Tour ben gekomen’, besloot hij. ‘Het enige positieve is dat ik na twee moeilijke dagen mijn goede benen opnieuw heb gevonden en dat we als ploeg duidelijk in de goede flow zitten. Plus: de Tour is nog lang. Hopelijk komen er nog nieuwe kansen.’

Voor Impey was het zijn allereerste etappezege ooit. ‘De Tour is altijd een beetje een loterij. Maar ik trok vandaag het juiste lot’, lachte de 34jarige ZuidAfrikaan. ‘Natuurlijk is dit mijn allermooiste zege, al was ik zes jaar geleden in Montpellier ook al de allereerste Afrikaan ooit in het geel. Dat duurde toen twee dagen.’

Blufpoker

Impey gaf grif toe dat hij op de laatste helling eerst blufpoker speelde door bij Stuyven en Naesen te blijven en pas daarna door te stomen tot bij Benoot. ‘Het was ook de beste renner die ik mee kon hebben. Hij werkte me wel wat op de zenuwen door al op 1.300 meter van de finish niet meer over te nemen, maar ik had voldoende vertrouwen’, zei de wegkapitein van MitcheltonScott. ‘In de etappes van zaterdag en zondag kregen we van de ploeg een vrijgeleide. De andere dagen werken we voor Trentin, maar hét doel is natuurlijk Adam Yates zo hoog mogelijk doen eindigen in Parijs.’

Het was de tweede ZuidAfrikaanse Tourritzege ooit, twaalf jaar nadat Robert Hunter voor Barloworld in Montpellier had gewonnen.

‘Het enige positieve is dat ik na twee moeilijke dagen mijn goede benen opnieuw heb gevonden’

TIESJ BENOOT