MACHTELOOSHEID OVER KLIMAAT NEEMT TOE

Vandaag mag dan een van de schaarse echte regendagen van deze stilaan eindigende zomer zijn, de gegevens stapelen zich op die aangeven hoe uitzonderlijk de voorbije maanden zijn geweest. ‘Uitzonderlijk’ is wellicht zelfs niet de meest aangewezen term. Zomers met meer dan honderd warme dagen en twee slechts door een dag gescheiden hittegolven zijn nog maar zelden voorgekomen, maar klimaatexperts verwachten dat we die de volgende jaren vaker zullen zien.

Het KMI maakte gisteren bekend dat een droogte zoals die in Vlaanderen heerste van begin juni tot begin augustus, slechts een keer in twintig jaar voorkomt. Daarmee ligt de weg open voor een erkenning als landbouwramp en kunnen boeren een verzoek tot schadevergoeding indienen. Het weze hen gegund, maar wat als ze de komende jaren vaker wel dan niet met uitblijvende regen en tegenvallende oogsten te maken krijgen?

Eén lange, droge zomer in een klein gebied als Vlaanderen of zelfs in een groot stuk van Europa zegt op zichzelf niets over de toestand van het klimaat. Voor hetzelfde geld regent het volgende zomer ononderbroken en halen we niet een keer de 30 graden. Zoals de droge zomer van 2018 geen bewijs is voor de opwarming van de aarde, zo vormt een eventuele natte in 2019 er geen ontkrachting van. Maar de langetermijntrend is onweerlegbaar.

Voor het eerst is deze maand een containerschip van de Deense rederij Maersk van Vladivostok naar SintPetersburg gevaren over de noordelijke route. Dat kon omdat het ijs in de zomermaanden dun genoeg is. Zelfs het dikste poolijs in NoordGroenland smelt en breekt af, sneller dan de wetenschappers die het fenomeen in de gaten houden, ooit hebben gezien.

Extreme verschijnselen, zoals de reusachtige stofwolk van een paar weken geleden in het westen van de VS of de recorddroogte in Australië, overtuigen de politieke leiders van die landen er niet van terug te komen op hun beslissing om uit het klimaatakkoord van Parijs te stappen. Het is geen toeval dat net nu de Franse minister van Ecologische Transitie, Nicolas Hulot, ontgoocheld opstapt. Het tanende blazoen van president Macron krijgt weer een deuk. Maar erger is dat het gevoel van machteloosheid om nog iets aan de klimaatverandering te doen alleen bevestigd wordt.

De wijnoogst kondigt zich wel voorspoedig aan, de Belgische wijnbouwers wrijven zich in de handen. Nooit is iets zo slecht dat er voor niemand een goede kant aan zit. Een schrale troost tegenover de gigantische uitdaging waar de planeet voor staat.

Geen toeval dat Franse minister van Milieu ontgoocheld opstapt