Charleroi maakt zich op voor de terugkeer van propere Paul
Paul Magnette (PS) kondigt vandaag allicht zijn terugkeer naar Charleroi aan. Het gerucht gaat dat hij en passant opstapt als Waals ministerpresident.
BRUSSEL I Verkast de Waalse ministerpresident, Paul Magnette (PS), naar ‘zijn’ stadhuis in het Napels aan de Samber? Hijzelf en zijn entourage hielden de lippen dit weekend stijf op elkaar, maar vanochtend om 10 uur belooft Magnette klaarheid te scheppen over zijn toekomst. Plaats van het gebeuren: het hippe Quai 10, een nieuw, interactief kunstencentrum dat mede onder zijn impuls het levenslicht zag.
Verwacht wordt dat de ministerpresident zich opmaakt voor een terugkeer naar Charleroi, waar zijn politieke avontuur tien jaar geleden begon en waar hij nog steeds titelvoerend burgemeester is. Tot nader order wordt het ambt er waargenomen door Françoise Daspremont.
Fanny Van Leliendael, de woordvoerster van het schepencollege, bevestigt noch ontkent de wissel van de sjerp, maar verschillende bronnen weten vrijwel zeker dat Magnette voor le Pays Noir kiest. ‘Het tegendeel is ondenkbaar, een dik jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen’, luidt het. ‘En trouwens: wat moet hij in het Waals Parlement doen? Plots oppositie voeren tegen de voortzetting van het beleid die Olivier Chastel (MR) heeft aangekondigd?’
Sommigen fluisteren dat Magnette in één ruk opstapt als ministerpresident en zo de eer aan zichzelf houdt, voor het CDH en de MR hem uit het zadel lichten (zie inzet). Maar het feit dat hij het totaal onverantwoordelijke gedrag van ‘verrader’ CDH benadrukt, laat dan weer uitschijnen dat hijzelf níét de handdoek in de ring zal werpen.
Vorige donderdag rondde Magnette in een bedrukte sfeer zijn 135ste en allicht laatste ministerraad van de regeerperiode af. Hij zei dossiers en synthesenota’s te hebben klaargelegd voor zijn opvolger. ‘Al die documenten zullen worden overgedragen, zodat de volgende regering normaal kan werken. Ik zou niet willen dat Wallonië lijdt onder politieke manoeuvres van sommigen (lees: het
CDH)’, aldus Magnette. Het goede voorbeeld
De timing van zijn persconferentie is niet toevallig: als Magnette de sleutels van het Elysette moet afgeven aan een liberaal, wordt hij weer parlementslid. En dat mandaat is voor zijn partij binnenkort niet meer te combineren met een lokaal mandaat. Op het bijzonder statutair congres aan Les Lacs de l’Eau d’Heure begin deze maand keurde de PS een financieel cumulverbod goed en een totaalverbod voor burgemeesters van steden met meer dan 50.000 inwoners. Charleroi telt meer dan 200.000 inwoners, maar dat doet weinig ter zake voor Magnette.
‘Je ne cumulerai pas’, had hij in juni al aangekondigd. Zijn federatie had nog vóór het statutair congres van de PS aangegeven verder te willen gaan, door in te stemmen met een totaalverbod vanaf de volgende bestuursperiode. Magnette wacht zelfs daar niet op – hij wil koste wat het kost het goede voorbeeld geven in de Operatie Schone Handen. Eerder nam hij al ontslag als voorzitter van de gemeenteraad omdat de Waalse regering in tempore non suspecto besliste dat zo’n functie in de toekomst onverenigbaar zou zijn met een ministerspost. Sindsdien leidt partijgenoot Gaëtan Bangisa de zittingen in Charleroi. ‘Nog niemand heeft mij iets gezegd over een eventuele terugkeer van Paul,’ lacht Bangisa vanop Zijn keuze betekent niet dat hij geen nationale ambities meer heeft. Magnette lijkt de enige overtuigende wissel voor Di Rupo zijn vakantiebestemming, ‘maar het zou natuurlijk niet onlogisch zijn.’ Rode scepter
Magnettes terugkeer naar Charleroi betekent niet dat hij geen nationale ambities meer heeft. Al lang voor het Publifinschandaal losbarstte, werd hij de kroonprins van huidig voorzitter Elio Di Rupo genoemd. Sinds enkele weken neemt de roep om een nieuwe voorzitter toe, Magnette lijkt de enige overtuigende wissel op de toekomst.
Er zíjn spanningen tussen beide kopstukken, maar niemand verwacht dat de PS Di Rupo zal afzetten en nieuwe voorzittersverkiezingen uitschrijft. De kans dat Di Rupo uit eigen beweging opstapt, lijkt vandaag klein. De vraag is of een – al dan niet gedwongen – voorzitterswissel de in de sterren geschreven electorale pandoering kan afwenden. Mogelijk verbrandt Paul Magnette zijn propere handen beter niet te vroeg.